|
siedziała w swoim ciemnym pokoju i płakała, bo nie miała już nic. chciała położyć się i zasnąć, gdy nagle usłyszała dzwonek do drzwi. otworzyła i zauważyła, że za nimi stoi On, kolega ale i chłopak, który tak bardzo jej się podobał. - mogę wejść? co się stało? - wejdź. nic szczególnego. poszli do jej pokoju, zauważył mnóstwo mokrych chusteczek. - przecież mi możesz powiedzieć. - uwierz, nie chciałbyś słuchać. - nie wmawiaj sobie rzeczy, które nie mają miejsca. otwórz się, zrobi Ci się lżej. - ja...ja nie mam już nic, nikogo. - przecież jestem ja, mi możesz mówić o wszystkim. - ale Ty nawet nie wiesz...ja Ciebie kocham, obserwowałam Cię od dłuższego czasu. - to może wydać się śmieszne, ale... Ty też mi się podobasz. nagle pojawił się promyk nadziei w jej głowie. serce zaczęło bić szybciej. mieli sobie dużo do powiedzenia. / xnigdywiecejx
|
Dodaj komentarz
