|
nerwowo starałam się złapać oddech idąc środkiem ulicy w myślach wyklinałam każdego mężczyznę na ziemi rękawy mojej białej ramoneski topiły się w rozmazanym tuszu zaczęłam sama do siebie wyzywać płeć brzydszą od najgorszych zanosiłam się płaczem przechodni patrzyli na mnie jak na skończoną frustratkę z objawami schizofrenii przykucnęłam próbując doprowadzić mój cykl oddychania do ładu 'sukinsyny' powtarzałam w kółko właśnie wtedy usłyszałam męski głos śpiewający donośnie 'nie płacz, kiedy odjadę sercem będę przy tobie' kretyn - pomyślałam na moich ustach mimowolnie pojawił się uśmiech amant kucnął koło mnie w rękach trzymał bukiet róż niezdarnie wyjął jedną z nich i wręczył mi do dłoni nie przestawał się uśmiechać odszedł nigdy więcej go nie spotkałam faceci są nam zbędni do zepsucia humoru wbicia gwoździa w ścianę o złamanym sercu nie wspominając ale pocałunku podczas którego czujemy jak niebiańsko się uśmiechają nic nam nie zastąpi.
|
Dodaj komentarz
