|
Siedzieli razem na schodach szkoły, cztery godziny milczenia zrobiły swoje, bo czasem milczenie jest o wiele piękniejsze, niż najcudowniejsze słowa na świecie. Pocałowała go. To był ich pierwszy i zarazem najpiękniejszy pocałunek. Wtuliła się w niego i ukradkiem co chwilę spoglądała na jego promienny uśmiech i na jego oczy, które idealnie zgrywały się z granatowym odcieniem nieba. Nadszedł czas rozstania, nie chcieli wracać do domu, ale było bardzo późno. Podeszła do niego blisko, lekko musnęła ustami jego wargi. Puścili swoje dłonie i rozeszli się. Kilka sekund później odwrócił się i krzyknął "KOCHAM CIĘ!". Ona spojrzała sie w jego stronę i chciała mu odpowiedzieć, że ona czuje to samo. Jednak zanim otworzyła usta i wydobyła z siebie choćby jeden dźwięk, zobaczyła jak pędzący samochód wtargnął na chodnik i potrącił jej ukochanego. W tle słychać ból i rozpacz, przeraźliwy krzyk i pisk opon. Ale największy ból poczuła, gdy zobaczyła, że z samochodu wysiadła jej matka...
|
Dodaj komentarz
