Wybiła północ , ona z łzami w oczach siedziała na stercie poduszek . było jej zimno a jednak nie miała zamiaru dzisiaj usnąć . ciągle o nim myślała, był czas, że namiętnie zatracała się w tęsknocie i marzeniach, chciała by w jednej chwili przenieść się w czasie i wrócić do tamtego lata … ale jednak tak się nie dało, to wszystko było zbyt szczęśliwe , aby można było przeżyć to jeszcze raz i naprawić błędy.
|