|
CZ.73.. -stój! krzyknął damon i przycisnął mnie do ściany, łapiąc mnie za szyję, bo był już bardzo wkurzony. -wolę umrzeć, niż się słuchać kogokolwiek, rzekłam. kiedy mój brat mnie puścił poszłam do swojego pokoju. damon ze stefanem zaczęli rozmawiać o mnie. mówili, że jestem niewarta i pyskata. -dajmy jej wolną wolę, powiedział stefano. kiedy to usłyszałam, zeszłam na dół i wyszłam z domu, nie mówiąc nic braciom, gdzie idę. za daleko nie poszłam, bo usiadłam się przed domem, na krawężniku i czekałam na ranek. miałam wszystkiego dosyć, chciałam się jakoś zabić, ale nie wiedziałam jak. -nie chcę być wampirem! krzyknęłam w środku nocy, nie patrząc jakie mogą być tego konsekwencje. położyłam się na chodnik i leżałam tak, dopóki nie przeszedł mi głód, który dokuczał mi od paru godzin. wtedy podeszła do mnie jakaś dziewczyna. -co ci jest? spytała się. podniosłam z krawężnika i zbliżyłam się do niej, mówiąc ze łzami w oczach, krótkie przepraszam. -za co? spytała.
|
Dodaj komentarz
