Nie umiem czytać mojego serca i padam twarzą w dole pogardy, kładąc pod stopy dnia, melodię nadziei. Ona swoim płaszczem kwiecistej łąki zakrywa moje rany bólu.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!