|
Myślę o Tobie, szukając sensu w tym wszystkim. Sensu, który zgubiłam gdzieś, gdy odchodziłam. Sensu, którego prawdopodobnie nie znajdę tak szybko. Potrafisz to sobie wyobrazić? Budzisz się o 5 w nocy i nie wiesz, co tu robisz, nie widzisz sensu w następnych minutach, może nawet godzinach, a kawa nie pomaga. Otwierasz oczy z niewiadomego powodu i wiesz, że nie zamkniesz ich już do rana, już nie zaśniesz. Nie czujesz już potrzeby wstawania z łóżka, nie czujesz potrzeby uśmiechania się, nic nie czujesz. Czujesz tylko pustkę, która jest wszędzie. Towarzyszy jej cisza. Cisza, która jest głośniejsza od krzyku, cisz, której nic nie zagłuszy. A najgorsze jest to, że tracisz sens siebie, tego, że jesteś, że byłeś, że ktoś mógł Cię potrzebować.
|
Dodaj komentarz
