|
Zamknoł jej dłoń w swojej. Uważnie przypatrując się jej oczom , odgarną kosmyk jej niesfornych włosów. Podarował jej malutkie pudełeczko. Granatowe ze złota kokardką.
- Nie będę płakać , nie będę płakać - mówiła. To był wyjątkowy dzień , już rok ze sobą wytrzymali, przetrwali wszystkie bolesne upadki i niesamowite powstania.
- Płacz kochanie, nie udawaj , nie musisz być silna - uśmiechał się tak jak zwykle, łobuzersko i uroczo. Znów widziała ten błysk w jego oku, tak bardzo go kochała. Wiedziała, że zna ją na wylot, że wie jaka jest wrażliwa i uczuciowa. Otwierając pudełko jej oczom ukazał się srebrny pierścionek z malutkim kwiatkiem na zewnątrz. Nie mogła się powstrzymać i pomoczyła go łzami .
|
Dodaj komentarz
