|
Może to dziwne, ale w szkole poprawia mi się humor. Kiedy tylko wchodzę w odpowiednie skrzydło i widzę te wszystkie uśmiechnięte twarze.. wymiękam. Chłopacy już od samego rana się wygłupiają, biją, kłócą. Dziewczyny siedzą pod salą i przysypiają. Niektóre osoby stoją przy parapetach i przepisują zadania domowe, robiąc przy tym śmieszny grymas na twarzy, kiedy czegoś nie mogą przeczytać czy zrozumieć. Później jest dzwonek i zaczyna się lekcja. Jak zwykle zginam się w pół i płaczę ze śmiechu. Ostatnie 25 minut lekcji - wpatruję się w zegar. Co chwilę słyszę tylko od nauczycieli 'No, Martyna, patrząc się tak na zegar czasu nie przyspieszysz niestety'. Olewam to i patrzę dalej. 10 minut, 5, 2, 1. I w końcu dzwoni upragniony dzwonek. Wszyscy wybiegają ze swoich klas na korytarz i na boisko, jakby nigdy na nim nie byli. I może to głupie, ale lubię tam przebywać, mimo wszystko./ kiedysnapewno
|
Dodaj komentarz
