|
Często zastanawiałam się nad tym, czy jestem do końca normalna. Miałam psinkę. Młodą energiczną sunię, labka. Byłam w szkole, kiedy mój dziadek przyjechał i wypuscił ją poza podwórko. Pamiętam to jakby to było wczoraj, chociaż minął już ponad rok. 6 września bedzie 2 lata od jej śmierci. Tak, bo dla mnie psy nie zdychają, one po prostu umierają, jak my. Miala dopiero 8 miesiecy, wiec była młodą rozkaprysioną i nieusłuchaną gówniarą, którą kochałam najmocniej. Telefon od mamy'znalazłam Korę', mój śmiech do telefonu. Nagle jej słowa- 'Klaudia, ale ona jest martwa. Tzn, nie wiem czy to ona, jakas mala mi sie wydaje'. Strumień łez spłynął w tamtym momencie z moich oczu a z serca strumień krwi. Krzyk do telefonu' jak to kurwa nie wiesz, czy to jest Kora?' . Rozłączyłam się i zaczęłam biec ile sił w nogach. Po drodze modliłam się do Boga, aby się okazało, że to jednak nie ona. /kokaiina
|
Dodaj komentarz
