|
[ cz. 1 ] Czas szybko mija. Minęły trzy lata, ale ona nie potrafi pogodzić się z myślą, że jego już tu nie ma. Nieraz jeszcze widzi przed oczyma obraz, który ukazuje ją i jej bratnią duszę. Był piękny, ciepły wieczór. Wybrali się na plażę. W pobliżu stał on tyle, że jego myśli sięgały gdzieś dalej lecz ciałem jak najbardziej był obecny. Przez ostatnie dni wiele się między nimi wydarzyło, a jednocześnie nic. Dziewczyna usiadła na kocu, a chowające się już słońce ogrzewało jej twarz. Porozumiewali się spojrzeniem, bo dla nich słowa były zbędne. Po chwili chłopak powiedział coś swoim ciepłym tonem kładąc jedną dłoń na jej ramieniu. Ich twarze znalazły się naprzeciwko siebie, obojgu pojawił się promieniujący uśmiech cieszący się każdą spędzoną ze sobą chwilą.
|
Dodaj komentarz
