|
Przyparta do muru podchodzę do Ciebie szurając nogami, znowu udając, że nic się nie stało. Ty jednak potrafisz czytać z moich warg i oczu.. Mówiłeś, że podziwiasz mnie za to, że nie umiem płakać. Nie wiedziałeś jednak, że dopiero gdy zamykam się w czterech ścianach mych myśli i uczuć, rozpoczynam swój codzienny rytuał. Widzisz? Po mimo wszystko przejrzałeś mój skomplikowany charakter na wylot. Podniosłeś mnie z białej łąki i odrodziłam się na nowo.. Obmyłeś moje brudne ciało od śladów krwi i zapłakałeś nade mną(...)
|
Dodaj komentarz
