|
i wdychając kolejny buch gówna, które zatruwało jej nie tylko płuca, ale i życie pomyślała o nim.. Nie mogła wciąż w to uwierzyc, że on nie jest już jej, a ona jego.. o tym, że teraz on ma swoje życie, a ona swoje. Wyobrażając go sobie idącego z inną za rękę rzuciła fajkę mocno ją przydeptując. Siadła na drogę i rozpłakała.. Rozpłakała się jak mała dziewczynka, której ktoś zabrał lalkę. Uświadamiając sobie, że on jest kolejnym powodem jej łez zacisnęła pięści i wstała. Wracając do domu zastanawiała się co ma robic, czy napisac do niego i powiedziec, że wciąż go kocha? czy zapomniec o nim i zacząc życie od nowa ? Dobrze wiedziała, że są to pytania, na które nie umie odpowiedziec..
|
Dodaj komentarz
