Iść ciągle być w tej podróży, którą ludzie prozaicznie życiem zwą. Iść, ciągle iść jak najdłużej za plecami mieć nadciągającą noc! Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz. W kolorach dwóch raz zobaczyć to co niewidzialne jest.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!