|
cz2..To znaczy kochać go na przekór sobie, na przekór niemu, na przekór całemu światu. To znaczy kochać go w sposób, na który nikt nie ma wpływu. Kocham twoje pragnienia, a nawet twoje awersje, kocham ból, jaki mi zadajesz, ból, którego nie odczuwam jako bólu, ból, o którym natychmiast zapominam, który nie pozostawia śladów. Kochać to znaczy mieć te wytrzymałość, która pozwala przechodzić przez wszytskie stany, od cierpienia do radości, z tą samą intensywnością. (...) Moja miłość do ciebie to jądro, to mgławica w głębi mojego umysłu, to coś, do czego nie mam dostepu, czego nie mogę zmienić. Jakaś część ciebie wciąż we mnie żyje. Nawet gdybyć ty odszedł, ta część by została. Tkwisz we mnie. Jestem twoim odbiciem, ty jesteś moim, żadne z nad nie może już istnieć oddzielnie.
|
Dodaj komentarz
