|
jestem bez serca, tak? miałam je skarbie, kiedyś. podarowałam je jednemu, troszczył się o nie naprawdę solidnie, potem rzucił nim o ścianę- chyba mu się znudziło, nie powiedział nic- odszedł. ciężko było je zebrać, ale jakimś cudem się udało. ostrożnie zawinęłam w delikatną kokardę i po jakimś czasie dałam w prezencie drugiemu. ten z kolei zajebiście dobrze udawał, że się o nie troszczy, a tak naprawdę nigdy go nie przyjął- wolał inne- mniej wartościowe, byle jakie, pierwsze lepsze- nie przepuścił żadnego, taki typ. moim jebnął całkiem konkretnie, o podłogę. nie bolało, pierwsze uderzenie je zniszczyło, drugie lekko musnęło. oderwałam zniszczoną kokardę, a serce schowałam głęboko- wraz z obietnicą, że byle kto w prezencie go nie dostanie. więc nie mów mi kurwa, że nie mam serca! prościej? mam, ale nie dla ciebie / breatheme
|
Dodaj komentarz
