|
cz.1
Ona kochała pomagać innym. Mała dziewczynka uzależniona od przepraszania i dziękowania. Miała zaledwie 15 lat, ale życie ją wiele nauczyło. Potykała się na własnych błędach, ale mimo tego podnosiła się i żyła dalej. Wiedziała, że przyjdzie taki czas, że nie da rady. Upadnie i już się nie podniesie. Pamiętała, że kiedyś umrze, że życie jest bardzo krótkie. Wszyscy myśleli, że jest twarda, szczęśliwa, a ona po prostu nie okazywała swojego bólu. Rozrywało ją od środka. Bała się, że rozklei się w takim momencie, że nie będzie miała gdzie uciec. Nie chciała słyszeć pytań `co się stało?`. Zawsze umiała pomóc wszystkim oprócz jednej osoby. Nie umiała pomóc sama sobie. Pogodziła się z tym. Nie chciała się kłócić z własnymi myślami. Wiedziała, że to jej nic nie da. Kochała zamykać się w swoim pokoju, siadać na parapecie, słuchać smutnych piosenek i patrzeć w gwiazdy. Wtedy miała czas na myślenie. Nie umiała wytłumaczyć sobie co się z nią dzieje.
|
Dodaj komentarz
