|
Wyjaśnił jej coś, co zawsze wydawała jej się nudne i po raz pierwszy w życiu była tym naprawdę zainteresowana i przejęta. Tym i drugą osobą. Przejęta... miłością. Mój Boże, miłość. Przeżywała ją i to było fantastyczne. Wszystko wydawało się większe i wspanialsze. Miała wrażenie, że rzeczy nabierają sensu. Była sobą - i to bardziej, niż kiedykolwiek uważała za możliwe. Pragnęła tak zbliżyć się do Niego, żeby stać się jego częścią. Pragnęła być w jego myślach... i w jego ramionach. Uwielbiała, jak włosy spadały mu na oczy, uwielbiała jego długie niezgrabne kończyny i to, że musiała stać na palcach, aby do niego dosięgnąć. Kochał jego raptowne wybuchy śmiechu, jego sposób myślenia i inteligencję. Kiedy byli razem, czuła się cudownie. On był bezpiecznym portem. Kryjówką, gdzie mogła się skryć przed tym, co działo się w domu. Altaną, do której biegła, by schronić się przed burzą. Jeśli uznacie to a ckliwe i banalne - trudno. Tak właśnie było.
|
Dodaj komentarz
