|
walka na poduchy u mnie, w głośnikach jakieś badziewie zwane muzyką pop, ty i ja. w pewnym momencie przestajesz i kładziesz się na łóżku, ja spadam na ciebie śmiejąc się. mówisz ‘jak dobrze mieć kogoś, kto będzie się śmiał z niczego i jeszcze chyba nie przeżyłaś takiej chwili, w której nie wybuchniesz śmiechem. haha’ . ‘ty chyba nie widziałeś jej samej, jak połyka litry łez przy tym słuchając piha. proszę cie . pff ’ – odpowiada kuzyn, który przyjechał jakiś czas temu i wyszedł z pokoju. ‘naprawdę ?’ – pyta. ogarniając pokój nic nie odpowiadam, bo co ?! mam wygarnąć mu wszystko co mi zrobił, żeby te chwile, w których jestem szczęśliwa zniknęły . tak ot co ?! ‘obiecaj, że będziesz mi o wszystkim mówić, a ja przysięgnę, że już nigdy nie polecą ci łzy przeze mnie. a jeśli kiedykolwiek popłyną przez kogoś innego to będzie żałował, że się urodził. obiecujesz ?’ odpowiedziałam krótkie ‘tak’ krzyżując palce za plecami. on pewnie zrobił to samo. I jak tu ufać ludziom ?! / uzalezniiona
|
Dodaj komentarz
