|
zima, -20 stopni celcjusza, siedzę sobie u niego na podwórku i czekam, aż przyjdzie po mnie i powie mi "zwariowałaś? chcesz zachorować? "tak." -odrzekłam bym mu. "dlaczego?" spytał by się. "bo wtedy będziesz przy mnie 24 godziny na dobę!" powiedziałabym ze łzami w oczach. i tak się stało. przyszedł po mnie i mieliśmy taką samą rozmowę jak ja to wymyśliłam sobie. potem zaprowadził mnie do swojego domu i dał mi ciepłe kakao i swoją dresową, ciepłą bluzę i nałożył ją na mnie i odrzekł "kocham cię i jeśli zachorujesz zaopiekuję się tobą." -"dobrze kochanie, ja też cię kocham!"- mówiąc mu to z uśmiechem na twarzy.
|
Dodaj komentarz
