Chodź powoli jak dziecko po omacku w ciemność Naszych grzechów by spojrzeć prosto w oczy diabłu W meduzę naszych pożądań by stać się kamieniem Nie boisz się przecież życie jest sennym marzeniem Idź śmiało na przód po co strach masz na przód a wróg By owoc z drzewa urwał w twarz zaśmiać się światu Tak donośnie bezczelnie raz odrzucić kanon, reguły Lecz świadomie by czystym obudzić się rano Ten świat nie ma sumienia, ten świat nie chce się zmieniać On swoje dzieci zjada by karmić swoje pragnienia Jeśli zapragniesz znowu uciec zawołaj mnie a będę Ruszymy gdzieś choć sam nie wiem dokąd jeszcze

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!