|
Pewnego dnia stałam na przystanku czekając, aż będe mogła wejść do autobusu, którym codziennie jeździłam do szkoły. Gdy już miałam postawić nogę na schodku poczułam uderzenie w tył głowy, odwróciłam się i zobaczyłam grupkę chłopców rzucających się śnieżkami. Ty podbiegłeś do mnie i z przejęciem w głosie pytałeś chaotycznie czy nic mi się nie stało i cały czas przepraszałeś. Gdy wkońcu udało mi się wejść do autobusu i zająć miejsce, włożyłam słuchawki, zamknęłam oczy i słuchałam muzyki, gdy nagle poczułam czyjś oddech. Otworzyłam oczy i to byłeś ty. Siedziałeś obok mnie patrząc mi prosto w oczy i po raz kolejny przepraszając, za tą śnieżke. Zaczeliśmy rozmawiać na początku tak ogólnie o sobie, o szkole, znajomych. Okazało się, że mamy razem wiele wspólnego. Od tego dnia codziennie siadałes obok mnie w autobusie i cała drogę rozmawialiśmy. Miałam wrażenie jakbym Cię znała całe życie... Kto by pomyślał, zaczeło się od głupiej śnieżki, a skończyło na wielkiej miłości, która trwa do dziś.
|
Dodaj komentarz
