 |
zamilczkurwa.moblo.pl
Jestem zmienna. Mój humor zależy od pory dnia i jego przebiegu. Taka huśtawka nastrojów udowadniający że kobieta zmienną jest. To męczące gdy patrzysz na symbol swoj
|
|
 |
|
Jestem zmienna. Mój humor zależy od pory dnia i jego przebiegu. Taka huśtawka nastrojów udowadniający, że kobieta zmienną jest. To męczące, gdy patrzysz na symbol swojej wiary i masz nadzieję, lecz przy drugim spojrzeniu już ją tracisz. To męczące nie tylko dla mnie ale i dla innych. Jestem też wredna i co najgorsze sprawia mi to przyjemność. Nie widzę sensu w oszczędzaniu kogokolwiek. Jestem też coraz słabsza i coraz bardziej zagubiona. / zamilczkurwa
|
|
|
|
Mam ochotę wyjść i krzyczeć, krzyczeć tak głośno by w końcu ktoś mnie usłyszał. Ale nie mam odwagi, siły... sama nie wiem. Zamiast wybiec, zwijam się w kulkę, małą bezbronną kulkę. I nie krzyczę, mam problem nawet z wyszeptaniem tego, co mnie boli. I znów zostałam sama pośród zgliszczy mojego świata, oczekując na kolejne trzęsienie ziemi. / zamilczkurwa
|
|
|
|
Nie potrafię okłamywać samej siebie. Nie wiem jak mogę sobie wmówić, że będzie dobrze, że to tylko chwilowe, że kiedyś będę szczęśliwa. Chuja prawda. Nie będę, nie radzę sobie z niczym, nie potrafię dotrzymać tych najprostszych obietnic. Nie powstrzymam się od palenia, od świadomego odmawiania sobie jedzenia, od zrobienia kolejnej blizny na nadgarstku. Jestem pieprzoną hipokrytką, wmawiam wszystkim, że da się wszystko przezwyciężyć. Chciałam wcisnąć sobie tusz pod skórę. 'Trzeba żyć' i jaskółka, symbol nadziei. Chciałam, wmawiam innym, ale sama się poddaję. Innych oszukam, przykleję na twarz sztuczny uśmiech, dam radę. Ale siebie już nie potrafię... / zamilczkurwa
|
|
|
|
Kolejna kłótnia, kolejne wyrzuty o to jaka jestem. Nie potrafię być inna i nie zamierzam się dla nikogo zmieniać. Potrafię jedynie być sobą. A oni mają z tym problem, bo jestem szczera aż do bólu i nie oszczędzam zwykle nikogo, nie obiecuję bo nie rzucam słów na wiatr, ciężko wyprowadzić mnie z równowagi ale zdarza mi się krzyczeć i rzucać wszystkim co mam pod ręką. Oni widzą tylko to, nie dostrzegają ile dla nich robię, ile się staram. I co teraz zrobić? Zatracić siebie czy dalej wkurwiać innych? / zamilczkurwa
|
|
|
|
I znów go nienawidzę, nienawidzę go za to, że znów daje mi złudne nadzieje. Kolejna obietnica bez pokrycia, a ja głupia i naiwna wierzę w to co mówi. Jak wtedy gdy byłam mała i obiecał, że już nie będzie pił, że mama nie będzie przez niego płakała. Dziś mam 19 lat, a nadal daję się złapać na ten sam numer co 10 lat temu. To chore, bo to mój ojciec, ale wcale nie czuję, żeby nim był. To, że jest moim biologicznym ojcem, wcale nie czyni go tatą... / zamilczkurwa
|
|
|
|
I krzyczę 'weź mnie ratuj', kiedy patrzysz w moje oczy. / Bonson
|
|
|
|
Wiesz co dzieje się z człowiekiem, gdy traci to co jest dla niego najważniejsze na świecie? Usycha z tęsknoty, nie jest w stanie nic przełknąć, nie sypia, a gdy zdarzy mu się zasnąć to śni tylko o tym. Nagle każda piosenka jest właśnie o tym, co stracił. Z jego życia zanikają wszystkie barwy, pozostaje tylko szarość. Nie cieszy go już nic, z każdą myślą krwawi jego serce, w gardle czuje rosnącą gulę, czuje ucisk w klatce piersiowej, nie ma siły krzyczeć, oddychać, żyć. I nie ważne, czy stracił osobę, przedmiot czy pasję. Po prostu zaczyna umierać. / zamilczkurwa
|
|
|
|
Paradoks, gdy Twoje motto życiowe głosi 'trzeba żyć', a Ty coraz częściej miewasz myśli samobójcze. / zamilczkurwa
|
|
|
|
[2] Pamiętam słowa Jimsona: 'Chcesz to poczuć przez skórę więc stań na palcach.'. Stałam na środku sama, czułam na sobie wzrok wszystkich jednak nie czułam skrępowania, czułam się bezpiecznie. Osłaniał mnie półmrok panujący w salce. Czułam pod bosymi stopami chłód podłogi, czułam jak rozchodzi się po całym moim ciele. Rozległy się dźwięki muzyki. Tańczyłam nie zwracając uwagi na to co się dzieje wokół, nie istniało dla mnie nic po za muzyką. Wykrzyczałam całym swoim ciałem wszystkie emocje. Wpadłam w trans i ocknęłam się dopiero jak rozległy się brawa. Podobno wtedy zatańczyłam swój pierwszy prawdziwy taniec. Zatańczyłam siebie. / zamilczkurwa
|
|
|
|
[1] Była zima. Popołudniowe niebo nie różniło się już niczym od tego nocnego. Światła miasta odbijały się w śniegu i lodzie, który zalegał na chodnikach i ulicach. Zupełnie jakby ktoś obsypał całe miasto brokatem. Dwunastostopniowy mróz dawało się odczuć wyraźnie przy każdym wdechu. Na salce nigdy nie było upałów i wiadomo było, że mimo ogrzewania będzie panował tam chłód. Było to dobrą motywacją, by przyłożyć się do rozgrzewki, nawet jak ma się lenia i totalną niechęć do wszystkiego i wszystkich. Ten trening był chyba wynagrodzeniem za cały okropny tydzień, a bynajmniej dla mnie. Dwie godziny jazzu. Taniec, który najbardziej sobie upodobałam i przychodził mi najłatwiej. Na co dzień nie okazuję emocji, trzymam wszystko w sobie i zżera mnie to od środka. Ale w tańcu możesz pozwolić sobie na luksus bycia sobą. Po rozgrzewce i nauce choreografii zgasło światło. Instruktorka powiedziała szeptem co teraz nastąpi. Wywołała mnie. / zamilczkurwa
|
|
|
|
Zamykam kolejny rozdział, zostawiam przeszłość w tyle. Nie chodzi o to, by zapomnieć. Chodzi o to by się z tą przeszłością pogodzić. Wszystko dziś odbija się na mojej psychice i sprawia, że jestem właśnie taką a nie inną osobą. Jedyne co mogę zrobić to przyjąć do świadomości, że to już było i nie wróci, i wyciągnąć z tego coś wartościowego. Bo każda osoba, każda sytuacja, każdy dzień zmienia w nas choćby małą cząsteczkę, na pierwszy rzut oka niezauważalną. A ja dziś staję przed lustrem i powoli zaczynam dostrzegać każdą z tych zmian, zaczynam uczyć się żyć od nowa, poznawać siebie. I wiem, że będzie trudno, że zawsze będę go kochać i zawsze będzie mnie to boleć. Ale teraz skupię się na sobie, na tym by z gówniary stać się kobietą, by dorosnąć i podnieść się po kolejnej porażce. Muszę odnaleźć w sobie na nowo siłę by móc walczyć każdego następnego ranka z przeciwnościami losu. Zaczynamy nowy rozdział. / zamilczkurwa
|
|
|
|
Widziałeś ten błysk w jej oku? To nie błysk, to były łzy idioto! / zamilczkurwa
|
|
|
|
Dodaj komentarz