 |
vampireheart.moblo.pl
Muzyka zagłusza ciszę kiedy jest się samemu. Można powiedzieć przez nią to czego boimy się powiedzieć. Może wyrazić nas samych... To modlitwa do samego siebie. Spowiedź
|
|
 |
|
Muzyka zagłusza ciszę, kiedy jest się samemu. Można powiedzieć przez nią to, czego boimy się powiedzieć. Może wyrazić nas samych... To modlitwa do samego siebie. Spowiedź przed samym sobą. Przyznanie się do win i zrozumienie drugiego człowieka. To nie tylko zlepka dźwięków. To zlepka naszych uczuć. A.V.
|
|
|
|
Łatwo cię zranić, a później trudno cię przeprosić, spojrzeć ci w oczy. Wiesz dlaczego? Bo jesteś uczciwy. Bądź zawsze uczciwy [...]. Trudno zebrać się na odwagę, aby cię przeprosić, bo możesz odrzucić. Ale ty potrafisz wybaczać. Wybaczyłbyś każdemu, kto cię skrzywdził, choć byłoby to dla ciebie bolesne. Ale nie wybaczyłbyś nikomu, kto skrzywdziłby osobę, którą kochasz. A.V.
|
|
|
|
Nie potrzebował dachu nad głową, nie potrzebował pieniędzy, nie potrzebował jedzenia, czy też picia. Potrzebował jedynie uczucia wolności, jakie dawała mu ucieczka od tego, co znał. A.V.
|
|
|
|
Trzask rozbitego lustra, drobne kawałeczki iskrzyły się jak diamenty w świetle płonącej świecy. Upadł na drewnianą podłogę na owe małe diamenciki, które nawet nie poraniły jego twarzy. Czerwone łzy spływały po jego policzkach, zostawiając różowawe ślady. A.V.
|
|
|
|
A płacz pokazuje mi, że wciąż masz w sobie te ludzkie, piękne cechy. A.V.
|
|
|
|
Czy wiesz, jak moje imię słodko brzmi w Twoich ustach?
|
|
|
|
Załóżmy coś takiego. Mamy po szesnaście lat, jesteśmy przyjaciółmi. Mówię Ci, że Cię kocham. A Ty, że jednak wolisz, aby to była przyjaźń i kochasz kogoś innego. A ja, że bez Ciebie się zabiję. Twoje emocje? Strach, litość, ale przede wszystkim lęk przed wyrzutami sumienia. To nie jest poświęcenie się dla miłości, takie samobójstwo. Wiesz czym byłoby poświęcenie? Gdybym wtedy powiedział, że rozumiem i zadowolę się przyjaźnią. Cierpiałbym, ale wolałbym, abyś była szczęśliwa. Nawet z kimś innym. To jest poświęcenie dla miłości. A.V.
|
|
|
|
Płatki śniegu radośnie wirowały w powietrzu, nie robiąc sobie nic z przekleństw Finów na ich temat. Wirowały, mieniąc się w blasku latarni ulicznych. Ludzie uciekali, chowając się za ścianami swoich ulubionych lokali, gdzie rozbrzmiewała muzyka. Niektórzy śpieszyli się do domu, mając na dziś już dosyć pracy. Grupka dziewcząt chichotała, plotkując o nowinkach w szkole. Zakochani mówili o tym, że gdy zaraz wrócą, zrobią sobie ciepłą herbatę z miodem. Student z olbrzymią teczką właśnie gonił odjeżdżający autobus. Na ulicę wjechała już pierwsza odśnieżarka tego sezonu. Niektórzy już szuflowali szypami. Uliczny chaos. Mimo to był ktoś, kto nie robił sobie nic z pośpiechu XXI wieku. Stał nieruchomo na środku chodnika, z głową skierowaną ku górze. Zielone, błyszczące oczy obserwowały mieniące się płatki śniegu na tle granatowego nieba. Wyglądał jak wyciągnięty z innego świata, porzucony w obcym, nieznanym świecie. Jak upadły anioł, zesłany na ziemię, aby odkupić swoje winy. A.V.
|
|
|
|
"W radości i smutku, mój dom jest w Twoich ramionach". Ville Valo, Him - In Joy And Sorrow.
|
|
|
|
Miłość jednak ma granice. Miłość jest ograniczona osobą, którą się kocha. To, że ta osobą jest jak studia bez dna i można zmieścić w niej wszystkie swoje uczucia, to już zupełnie inna sprawa. A.V.
|
|
|
|
Scena potrafi tak samo odprężyć, jak i zestresować. Mimo to, oddałbym wszystko za chwilę sławy. Nie po to, aby być sławnym, bo być. Nie. Chwilę, aby dać ludziom muzykę, która się im spodoba, która będzie wyrażała moje uczucia i zarówno ich uczucia. Muzykę, która pomoże im nie tylko w sprawach uczuciowych, ale też kroczyć ciągle przez życie. A.V.
|
|
|
|
Dodaj komentarz