 |
|
Jestem słaba. Poddaję się, rezygnuję z życia. Nie umiem dostrzec wszystkich jego barw. Przecież są dni, kiedy się uśmiecham, kiedy jestem szczęśliwa. Ale jest ich zbyt mało, bym miała siły na kolejne dni pełne smutku. To nie jest tak, że nigdy nie kochałam życia. Naprawdę. Kiedyś umiałam się cieszyć wszystkim, każdą drobną rzeczą. Chyba coś się we zmieniło. Ja chcę żyć, tak bardzo chcę żyć, ale nie mam już ku temu powodów. Umieram każdego dnia, wystarczająco powoli, by pamiętać każdy zadany cios. Szukam czegoś, czegokolwiek, co by sprawiło, abym znów miała po co żyć, jakiś cel, który będzie kotwicą i zatrzyma moją duszę na ziemi. Ale wokół jest tylko pustka, która zamiast mnie zatrzymać, ciągnie w dół, ku śmierci. / dustinthewind
|
|
|
|
Stoczyłam się na dno.Wszyscy gdzieś odeszli,zostałam całkiem sama.Zastanawiam się,po co zostało dane mi życie,skoro stało się jego zaledwie niewielką namiastką, cieniem egzystencji.Po mojej twarzy już nie płyną łzy.Wszelkie ludzkie odczucia we mnie umarły.Jestem pusta.Zabrakło kogoś,kto w krytycznym momencie podałby mi dłoń i uchronił przed zagładą mojej duszy.Teraz jest już za późno.Tkwię w piekle,z którego nie ma ucieczki.Boję się.Nie wiem gdzie jestem,nie ma tutaj nikogo,wszystko jest jakieś obce,nieznane.Chcę zawrócić,cofnąć czas,zmienić dawne decyzje,by niewinni nie ucierpieli.Chcę wrócić do momentu,w którym zaczęłam umierać i zawrócić ten destrukcyjny proces.Najbardziej boli to,że jest już za późno.Za późno na zmiany,na cokolwiek.Los już się nie odwróci,nic już nie będzie takie jak kiedyś.Jedyne,co mi pozostało,to nauczyć się żyć na nowo.Będę jak człowiek bez wody na pustyni.Z wyrokiem śmierci,ale wciąż żywa.Pełna nadziei na ratunek znikąd,z wiarą pokładaną w Bogu./dustinthewind
|
|
|
|
Przykro mi, że jestem jaka jestem, że może tego nie akceptujesz. Nie mam wypasionego telefonu, nie ubieram się zbyt kobieco, bo tak bardzo lubię szerokie bluzy i trampki. Moje włosy nie raz są tak bardzo poburzone, że zapewne wygląda to okropnie, ale nie będę czesać się co kilka chwil. Nie nakładam na siebie tapety, zwyczajny tusz i pomadka mi wystarczają, chociaż moja cera nie jest idealna. Przykro mi, że nie umiem do kogoś podejść tak bez powodu i rozmawiać o niczym, zbyt często bywam smutna i nieznośna. Przykro mi, że nie jestem piękna, idealna i nie mam zbyt cudownego charakteru. Jest mi przykro, ale nie będę przepraszać za to, kim jestem i jaka jestem. / dustinthewind
|
|
|
|
Po raz kolejny dotarło do mnie jak bardzo się różnimy. Kiedy ty siedziałeś w szkole na lekcjach, ja poszłam ze znajomymi na piwo do parku. Niby nic takiego, ale sprawiło, że poczułam się jak najgorsza szmata. Kiedy siedziałam na ławce i drżałam z zimna, a obok mnie stała prawie nie zaczęta puszka, całym sercem zaczęłam za tobą tęsknić. Jedyne o czym wtedy zamarzyłam, to siedzieć obok ciebie, uczyć się bezsensownych układów równań, ale być blisko, tylko tyle. Po chwili jednak dotarło do mnie, że ja nic dla ciebie nie znaczę. Cała nadzieja mnie opuściła, jak pożółkłe liście okoliczne drzewa. Drżącymi dłońmi chwyciłam puszkę i wypiłam za swoje beznadziejne życie, niespełnioną miłość
|
|
|
|
Chciałabym rzucić się w twoje ramiona, tak po prostu wykrzyczeć na cały świat, że cię kocham i usłyszeć to samo. Nie myślę w tej chwili o konsekwencjach, jakie niesie to wyznanie, postanowiłam przestać kontrolować wszystko w swoim życiu. Zbyt często uciekałam, zamykałam się przed całym światem. Teraz chcę to zmienić. Chcę zmienić wszystko, odrodzić się na nowo. Stać się w końcu szczęśliwą osobą, kimś, kto kocha życie i tak łatwo się nie poddaje. Przecież życie jest tylko jedno i to od nas zależy, czy nasze marzenia się spełnią, czy też nie. Nigdy nie wolno się poddać. Nigdy. Nie tak jak sama to zrobiłam w ostatnim czasie. Jednak najważniejsze to wstać i z uśmiechem walczyć dalej. / dustinthewind
|
|
|
|
To już koniec. Wszystko się skończyło. Cała moja nadzieja, wszystkie marzenia, cała ja umarłam. Umarła też moja miłość do ciebie. Znów jestem pusta. Możesz być z siebie dumny, bo zupełnie nieświadomie, przez przypadek zabiłeś jedną, nic nie wartą istotę. Znów stałam się cieniem człowieka, którego nikt nie zauważa, znów połykam łzy po kryjomu, znów udaję, że wszystko jest dobrze, że jestem szczęśliwa. Znów jestem nikim. Mam jednak nadzieję, że chociaż Ty będziesz szczęśliwy, bo pomimo wszystko jesteś cudownym człowiekiem. Tylko nam jakoś było nie po drodze. Kiedyś się podniosę, strzepię pył z kurtki, na usta nałożę czerwoną szminkę i nawet jeśli w środku będzie bolało, to tego po sobie nie okażę. Nic już w moim życiu nie ma sensu, pozostało mi tylko udawać. Może sama kiedyś w te kłamstwa uwierzę. / dustinthewind
|
|
|
|
Leżę i spoglądam na sufit. Przecieram swoje rozgrzane czoło, podniesiona temperatura zaczyna coraz bardziej przeszkadzać. Widzę jego twarz. Czy ja zwariowałam? Tkwię w bezsilności. Każdy minimetr ciała buntuje się przeciw mnie i nie pozwala mi wykonać ruchu bez zaznania krzty bólu. Moja dłoń kieruje się w stronę niewyraźnego obrazu. Mija chwila i nic. Spokojnie ją opuszczam i chowam pod kołdrę czując jak ból i strach paraliżują moje ciało. Na końcach rzęs pojawiają się wspomnienia w postaci cieczy. Odchodzą tak szybko jak przyszły. Odchodzą tak jak wszystko dotychczas. Powieki stają się ciężkie i zamykają się. Serce przyśpiesza rytm bicia. Niepewność wnika w całą powierzchnię mojego ciała. Brakuje mi powietrza, zapasu tlenu. Ukrywam uczucia w sobie, tłamszę je przez wzgląd na otoczenie. Moja własna mała autodestrukcja. Wilgotne oczy zapoznały mnie ze słonym posmakiem, życia, które należy przetrwać.
|
|
|
|
Wypalam się, na miejsce radości wskoczył chłód dnia codziennego. Emocje opadają, jeszcze trochę i znów będą tą silną niezależną kobietą. Pięści mimowolnie się zaciskają. Nienawiść, wściekłość - To teraz dominuje, te dwa czynniki przejęły dominacje nad miłością i ciepłem. Naruszyłam swoją pewność siebie, z bólu, z rozpaczy a teraz czekam na ten moment w którym znów przepełniona siła uniosę dłoń w górę bez odczuwania ciężarów i grawitacji, która przywiera ją w przeciwną stronę. Chcę przestać odczuwać stratę. Chcę tak wiele a nic nie mogę tak naprawdę. Efekt starań bywa marny i przesądzony, gdy serce sprzeciwia się woli umysłu. Wtedy nie ma nic, nie ma dokąd uciec, odejść, oddalić się, nie ma jak wygrać, gdy serce jest asem, asem w dłoni niewłaściwej osoby.
|
|
|
|
Wypalam się, na miejsce radości wskoczył chłód dnia codziennego. Emocje opadają, jeszcze trochę i znów będą tą silną niezależną kobietą. Pięści mimowolnie się zaciskają. Nienawiść, wściekłość - To teraz dominuje, te dwa czynniki przejęły dominacje nad miłością i ciepłem. Naruszyłam swoją pewność siebie, z bólu, z rozpaczy a teraz czekam na ten moment w którym znów przepełniona siła uniosę dłoń w górę bez odczuwania ciężarów i grawitacji, która przywiera ją w przeciwną stronę. Chcę przestać odczuwać stratę. Chcę tak wiele a nic nie mogę tak naprawdę. Efekt starań bywa marny i przesądzony, gdy serce sprzeciwia się woli umysłu. Wtedy nie ma nic, nie ma dokąd uciec, odejść, oddalić się, nie ma jak wygrać, gdy serce jest asem, asem w dłoni niewłaściwej osoby.
|
|
|
|
Myślisz czasem o mnie choćby tuż przed snem? Tęsknisz za mną? Bo ja za Tobą tak. Wciąż jesteś w moich myślach,wciąż nawiedzasz moje sny. Serce,znów w jednym kawałku i podatne na zranienia, krzyczy,że kocha. Bije coraz szybciej każdego dnia gdy nie na Ciebie obok,tak jakby chciało przyspieszyć czas do naszej kolejnej rozmowy by móc wtedy bić równo z Twoim. Kocham. Znów kocham. Choć bałam się tego uczucia i rozczarowania jakie zawsze ze sobą niesie to i tak mu się poddałam,mimowolnie. Oddaje Ci moje serce,nie chce nic w zamian. Lecz opiekuj się nim,nie upuść go,nie zrań,nie skalecz,bo więcej ciosów już nie zniesie.
|
|
|
|
Dziś w nocy chcę z kimś porozmawiać, usłyszeć czyjś głos i wiedzieć, że ktoś przy mnie jest, że mnie słucha. Chcę zasnąć z czyimś głosem szeptającym mi do ucha. Czuć kogoś blisko, być z kimś. Chodź przez chwilę. /yea.baby
|
|
|
|
Nie da się zapomnieć na dwa tygodnie o smutku. Nie można jechać na wymarzone wakacje smutnym, ale bez niego się nie ruszysz, przez co wakacje wcale nie są wymarzone. Siedzisz w pokoju zamiast wyjść na miasto, piszesz, bo łatwiej zapomnieć, palisz, żeby coś poczuć. To wszystko przez to, że nam źle. Zamiast tylko dobrych wspomnień przywozimy także te złe. Nie da się inaczej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz