 |
rani.ona.moblo.pl
Pamiętam jak zacząłeś się śmiać gdy byłam na Ciebie wściekła i wyrzucałam Cię z domu. Pocałowałeś mnie wtedy mimo że Cię odepchnęłam a po chwili chciałeś wyjść. Ju
|
|
 |
|
Pamiętam, jak zacząłeś się śmiać gdy byłam na Ciebie wściekła i wyrzucałam Cię z domu. Pocałowałeś mnie wtedy, mimo że Cię odepchnęłam, a po chwili chciałeś wyjść. Już dobrze wiedziałeś, że nie jestem już zła, że nie dałabym Ci odejść. Przytuliłam Cię z całej siły i było dobrze... BYŁO.
|
|
|
|
Nawet nie wiesz, jak bardzo w tym momencie chciałabym trzymać Twoją rękę...
|
|
|
|
Leżę tutaj z moją niewyleczalną miłością. Płaczę, słonymi łzami. Serce zalewam bólem. Mózg wspomnieniami. Wszystko się posypało, ale jakoś przez to przebrnę. Kiedyś stanę się obojętna na Twój widok. Na razie jeszcze nie jest na to pora...
|
|
|
|
I jak mam zapomnieć o tym, co było, skoro ty mi świecisz przed oczami Jego nowymi zdjęciami, drogi facebook'u... Jestem Jego byłą, a to boli.
|
|
|
|
Najcudowniejszych mężczyzn poznajemy, gdy „ten jedyny” Nas opuszcza. Są wtedy, pojawiają się znikąd. Takiego wezmę sobie na męża. Ale przeważnie taki już ma „swoją jedyną”, która też go zrani. A to my chcemy być nią. Chcę być Jego jedyną...
|
|
|
|
Trzymam w ręce telefon, a wyobraźnia płata mi figle. Podsuwa dźwięk wiadomości przychodzącej i lekką wibrację. Podekscytowana, uśmiecham się, że jednak napisałeś. Że nie zapomniałeś, że kochasz, że ci zależy. Łzy pojawiają się w moich oczach po pół minucie, gdy uświadamiam sobie, co mój mózg właśnie mi zrobił. Czuję sarkastyczny śmiech w mojej głowie. Śmiech losu. Po raz kolejny ryczę jak małe dziecko. - I co, myślałaś, że tak po prostu wróci?-podsuwa mi ktoś wredny wewnątrz mnie. Nie odpowiadam, bo boję się. Ale wiem, że to głupie. Chciałabym żeby wrócił, żeby trzymał moją dłoń, żeby muskał moje usta, żeby trącał moją stopę swoją, żeby uśmiechał się, żeby był szczęśliwy, żeby szeptał, żeby śmiał się, żeby BYŁ. Nie potrafię pozbyć się nadziei i tego najbardziej w sobie nienawidzę. Wierzę, że kiedyś będzie cudownie. Ale co, jeśli nie będzie?...
|
|
|
|
To wszystko było takie nieprawdopodobne. Logicznie niemożliwe. A jednak. Ona nie żyła. Bo jak można żyć bez duszy, bez miłości, bez przyjaciela, bez świadomości istnienia? No właśnie. Zawsze jakaś świadomość jest. Ona jej nie miała. Nie żyła. Zwyczajnie egzystowała...
|
|
|
|
Wiesz, mimo, że nie byłeś idealny to nie mogę znaleźć nikogo kto dorówna Tobie. Zwracam uwagę na wszystko,na każdy gest, każde słowo, każdy, nawet najdrobniejszy element wyglądu. Jeżeli nie mogę mieć Ciebie, to niech ktoś mi da Twój duplikat. Karty sim można dostać, to ja chcę CIEBIE.
|
|
| rani.ona dodał komentarz: |
14 kwietnia 2012 |
|
|
I co? Mam powiedzieć, że zapomniałam? Że nie kocham? Że mam tego wszystkiego po dziurki w nosie? Że nie mam żadnego wspomnienia z nim związanego? Mam kłamać, tylko dlatego, że On tak chce? Mam mu dać to durne poczucie świadomości, że był tylko jednym z wielu, których miałam, do których nic nie czułam? Przepraszam, w moim życiu takich ludzi po prostu nie ma... Nie wpuszczam do serca kogoś, kto nie wydaje się Jego[serca] zdaniem dobry. Ono często się myli, ale cóż ja mogę poradzić, bo gdy moje serce czegoś chce, jest wszędzie. Mózg, wątroba, płuca, wszystko, gdzieś wylatuje, a serce wypełnia wszystko. Rozwala mnie od środka krzycząc "ja chcęęęę" jak małe dziecko, pragnące lizaka. I mimo, że chcę, nic na to nie poradzę, a potem boli. Boli wszystkie organy, które nagle wracają na swoje stałe miejsce i zalewają się tęsknotą i bólem całego małego serca umieszczonego pod płucem...
|
|
|
|
[...] i cały czas zaglądała. Pamiętam, jak zasnęłam wtulona w Ciebie, bo czułam się bezpieczna. Pamiętam, jak byliśmy w kinie i siedziałam Ci na kolanach, mimo całej grupy przyjaciół i ciągle mnie całowałeś i przytulałeś. Wspomnienia bolą, ale...
Pamiętam wszystko, rozumiesz? WSZYSTKO.
|
|
|
|
A wiesz, ja dalej pamiętam jak nie wypuściłeś mnie na moim przystanku autobusem 263 i trzymałeś mocno, żebym jechała z Tobą do domu. Ciągle pamiętam, jak potem odprowadziłeś mnie na przystanek i długo całowałeś, że prawie nie zdążyłam wsiąść. Wciąż pamiętam jak graliśmy w cs'a i siedziałam ci na kolanach, a gdy była moja kolej rozpraszałeś mnie buziakami i przytulałeś, tak, że zawsze przegrywałam.
Wciąż to pamiętam, wiesz? I to boli, że to wspomnienie, a nie teraźniejszość. Nie mogę przeboleć faktu, że mogłabym teraz trzyamć Cię za rękę i dostawać buziaka na przywitanie. Nie mogę żyć, umieram, ledwo oddycham na wspomnienie o tamtym uczuciu. Pamiętam jak się czułam, gdy mnie przytulałeś. Pamiętam, jak na ławce w parku jedliśmy jednego loda, bo nie miałam ochoty, ale wciskałeś mi go na siłę i ubrudziłeś mi nim nos. Pamiętam, jak trzymałeś mnie za kolano, siedziąc tam. Pamiętam jak dawałeś mi ukradkowe buziaki, przy oglądaniu "100 dziewczyn i ja" bo moja mama była w drugim pokoju, i [...]
|
|
|
|
Dodaj komentarz