 |
|
2. Męczę się. Sama z sobą, sama w sobie. Sumienie błądzi. To był błąd i już za późno na żal. Moja nienawiść przepełnia wszystko wokół. Nawet samotność stała się jej ofiarą. Ja chyba też. Trwam w tym bezsensie, a historia toczy się dalej. Stoję obok i czuję ten ciężar. Ciężar bólu. To kolejny upadek. Rozum oniemiał. Stoję w miejscu. Widzę łzy. Gorzkie łzy. Doskonałość umywa ręce. Rany goją się powoli. Nie ma dziś, nie ma jutra, jest tylko tu i teraz. Jestem tylko ja. Wszystko mnie prześladuje. Własne myśli mnie opętały. Przeszłość zakleszcza. To klęska. Zgubiłam się. Coś ciągnie mnie w dół. To tylko jeden krok do szczęścia, ale sto lat samotności.
|
|
|
|
1. Od zawsze wiedziałam, że istnieje tylko po to, aby walczyć. O mnie, o Ciebie, o szczęście, o miłość czy poczucie bezpieczeństwa. To nie świat, to pole bitwy. Mimo milionów upadków, desperacko pragnęłam żyć. Niepowodzenia zrzucały na mnie głaz zagłady, a stracone marzenia przepełniły mnie żalem. Czas stanął na minutę. Nie mam już w sobie beztroskiego dziecka. Radość nie smakuje już jak kiedyś. Jestem chyba więźniem. Tkwię tu i walczę. Nie mam sił, ale wiem, że tylko to mi zostało. Jestem kłębkiem emocji. Niespełnionych emocji, które nie mogą znaleźć swego ujścia.
|
|
|
|
w życiu człowieka pojawiają się trudne chwile. ogarnia nas pustka, ból, zwątpienie.
warto właśnie wtedy uświadomić sobie to, że nawet cierpienie musi mieć jakiś sens.
w przeciwnym wypadku, już dawno byśmy nie istnieli.
|
|
|
|
Pieprzone życie nie daje ani chwili by złapać oddech bez bólu. Po prostu czujesz jak serce rozrywa się w strzępy. Nakładam uśmiech każdego dnia i zmywam go wieczorem. Nikt nie potrafi tego zrozumieć. Nikt nie wie co czuje. Kolejny frajer leci na moje cycki zapominając że mam też serce. Tak bardzo chciałabym wziąć do ręki żyletke i jednym pociągnięciem ulżyć sobie,ale wiem że nie mogę . Czasem wydaje mi się że z tego nigdy nie wyjde. Czasem pojawia się ktoś kto na kilka miesięcy zatrzymuje ból. Ale to wszystko wraca,nie wiem czemu. Ostatnio nie płacze, po prostu przeżywam to w sobie. Żyje ale co za życie bez duszy?
|
|
|
|
Teraz nic nie boli mnie bardziej, niż takie chwile, kiedy zostaję sama, bez znaczenia gdzie, i po prostu nie wiem co ze sobą zrobić. Nie mam do kogo napisać, zadzwonić, nie mam do kogo pójść, mając przy tym świadomość, że ktokolwiek byłby w stanie mnie naprawić. Takie chwile są najgorsze nie dlatego, że płaczę, tylko dlatego, że nie wiem do końca dlaczego. Nie rozumiem, czy przez to, że nikogo nie ma, przez to że tęsknię, że nic nie jest takie samo, że czuję jakby ktoś wyrwał mi serce, że jestem sama nawet kiedy wokół mnie kręci się tysiąc ludzi, że muszę w tłumie przyklejać sobie na usta uśmiech, kiedy tak naprawdę wolałabym mieć ciągle łzy w oczach. A może przez to wszystko, tylko nie chcę się przyznać do tego, że aż tak wiele we mnie uczuć. Chociaż w zasadzie i tak najczęściej płaczę tak jak teraz - trzęsąc się spazmatycznie, zdając sobie sprawę z własnej bezsilności.
|
|
|
|
Mam dopiero zaledwie kilkanaście lat, a życie już tyle razy dało mi kopniaka w tyłek. Już tyle razy siedziałam otulona samotnością i po prostu rozpaczałam nad sobą, nad życiem, nad swoimi wszystkimi złymi decyzjami, które podjęłam, nad ludźmi, z którymi wcale nie rozmawiam, a kiedyś, nawet do dziś znaczą dla mnie tyle co cały świat. Rozpaczam też nad tymi wszystkimi osobami, które znałam, a które Bóg nam odebrał, tak po prostu, tak egoistycznie. Siedzę wtedy w swoim pokoju i płaczę, trzymając wtedy telefon w ręce, słuchając swoich ulubionych wykonawców.
|
|
|
|
Zapytasz czy jest mi łatwo? Oczywiście, że nie jest, ale przecież Ci tego nie powiem.. Mówię spoko, wszystko w porządku, wiesz.. jakoś leci. I tak nie zrozumiesz co mnie boli..
|
|
|
|
Mam wrażenie, że moja samotność nie może uwolnić mnie od cienia depresji, który wciąż gdzieś za mną jest. Czasem szukam miłości jak desperatka, czasem jej nie dostrzegam, choć jest blisko, czasem jej pragnę wyjątkowo a czasem chcę się od tego odsunąć. Mam takie dziwne przekonanie, że tylko miłość, uczucie może mnie z tej choroby wyciągnąć już na zawsze, a jego brak pogrążyć całkowicie... Czekam, co mi przyniesie los.
|
|
|
|
Moja nowa przyjaciółka nazywa się Samotność. Przyjaźń z nią boli, każdego dnia bardziej. Człowiek szuka przyczyn w sobie i każdy szczegół jakby przesądzał o tym stanie rzeczy. Sama się nakręcam - a może jestem za głupia, samolubna, za dużo wymagam, nietowarzyska, cicha... Przecież musi być jakiś powód.
|
|
|
|
Mam 17 lat..przegrałam swoje życie.
|
|
|
|
Gdy ktoś pyta czy u mnie wszystko w porządku zawsze odpowiem, że jest dobrze. Nawet wtedy kiedy mam ochotę się utopić, nawet wtedy, gdy moje życie łamie się w pół i nawet wtedy kiedy z oczu płyną mi łzy.
|
|
|
|
Cholerny ucisk w klatce piersiowej, smutne oczy, udawany uśmiech, powracające uczucie zagubienia i bezradności, znasz to?
|
|
|
|
Dodaj komentarz