 |
|
Wariatek się nie kocha. Wariatki można lubić. Niektórzy je nawet uwielbiają. Wariatki śmieszą. Wkurzają. Rozbawiają. Są świetnymi kumpelami. Potrafią słuchać. Można im się zwierzać. Ale nigdy nie będą Najważniejsze. Bo przecież to tylko wariatki. I w końcu przestają być potrzebne. Są za głośne. I niewielu wie, że one też mają uczucia. I potrafią płakać. Wariatek się nie kocha. Nie od tego są. Może za mało im zwyczajności po prostu? Bo z wariatką trudno jest długo wytrzymać. Może dlatego są niekochane? Wariatek się nie da pokochać. Tak prawdziwie. Do bólu. Wariatki zawsze będą tylko wariatkami.
|
|
|
|
Wspomnienia ponoć nie bolą. Ponoć przynoszą ciepło i radość. Napełniają uśmiechem.Ponoć. A prawda jest taka, że wspomnienia ranią. Uświadamiamy sobie, że coś się skończyło, minęło bezpowrotnie.. Coś pięknego, magicznego, niepowtarzalnego.. Ale mimo wszystko wspomnienia wywołują uśmiech. Szkoda tylko, że uśmiech przez łzy.
|
|
|
|
I czasem, przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód. I nieważne jak cholernie by ci zależało, jak trudne by to było. Po prostu trzeba.
|
|
|
|
To uczucie wszechogarniającej pustki, kiedy otwierając oczy szukasz w sobie siły na nowy dzień. I szybko je zamykasz, oszukujesz siebie, chcesz przedłużyć ten sen, bo on tak pięknie koi ból. A pamiętam ten czas, kiedy nie mogłam się doczekać ranka, jak biegłam do Ciebie, jak nadawałeś sens.
|
|
|
|
każdy może powiedzieć ci że jest szczęśliwy. że kocha życie, i wszystkich wokół. niektórzy powiedzą ci nawet że kochają poniedziałki, i matematykę. chemię i fizykę, ale nie powiedzą ci co robią kiedy się wszystko pieprzy z pierwszym lepszym napotkanym na drodze problemem. nie powiedzą, że sobie nie radzą i właśnie sięgają po kolejkę żeby choć na chwilę zapomnieć. nie powiedzą; 'nie ogarniam', tylko rzucą krótkie; 'dolej'. topią się w tym całym morzu zwanym życie, odbierając sobie ostatnie koło ratunkowe. bez żadnych zbędnych zastanowień czy próśb, o pomoc. nie ma wołania, i krótkiego; 'potrzebuję cię'. nie ma już nic.
|
|
|
|
Kilku frajerów złamie Ci serce. Ale nie, to nie to jest najgorsze. Najgorsze jest to, że kiedy na swojej drodze spotkasz chłopaka, któremu będzie zależało na prawdę, Ty mu nie zaufasz, będziesz myślała, że to kolejny typ, który Cię w sobie rozkocha a potem kopnie z wyrachowaniem w dupę, a Ty znów będziesz po Nim płakać.
|
|
|
|
Opowiem Ci trochę o sobie . Jestem egoistką , czasami nawet wielką. Lubie mieć zawsze ostatnie zdanie , i jeśli coś chcę to po prostu muszę to zdobyć. Mam trudny charakter , albo mnie pokochasz albo znienawidzisz prędzej to drugie. Możesz po mnie jeździć i tak mnie to wali ale nie dam ci bezkarnie obrażać moich przyjaciół i rodziny. Nie jestem zbyt dobra w okazywaniu uczuć , trudno się do mnie zbliżyć. I może to prawda co mówią o mnie nauczyciele że jestem zbyt pewna siebie , zbyt arogancka i bezczelna do granic możliwości. Ludzie mówią tez że jestem silna ale wiesz to nieprawda często jestem słaba , zbyt słaba.Często płaczę mając dosyć tego wszystkiego. I może to głupie ale nigdy też nie udało mi się narysować w zeszycie do matematyki prostego prostokąta i zawsze uleję kawę niosąc kubek do siebie na górę. Mam naprawdę jeszcze masę wad i chorych przyzwyczajeń ale mimo tego wszystkiego mam też przy sobie ludzi których kocham i za to im dziękuję .
|
|
|
|
chodzi o to, że uciekam przed miłością, chowam się przed nią pod łóżko, nie piszę z przyjaciółmi, nie spoglądam za siebie bo ona może być wszędzie, może napisać do mnie na gg, wpaść na mnie w parku bądź wylać na mnie sok w szkole. i wiesz, za szybko się przyzwyczajam, za szybko można mnie zranić.
|
|
|
|
Były aspekty na ktorych opierało sie kiedys całe moje zycie. jak bylam mała przysiegałam sobie ze nigdy sie nie pomaluje bo to nic nie da i liczy sie naturalnosć, przerażała mnie wódka czy smak piany z piwa , nie rozumiałam jak mozna zabrać coś nie swojego. Jak mozna okłamać drugiego człowieka prosto w oczy..mówiłam że nie wierze w nałóg tytoniowy ale jednak coś musi byc w tym skoro ja uzależniłam sie od powyższych zachowań, czas zmienia ludzi i można być troche bezwzglednym i nie czuć wyrzutów.
|
|
|
|
2. Gdzieś na dnie oceanu moich pragnień, pojawiła się tęsknota. Tęsknota, która pozwoli mi, uwolnić się od tego bólu. Zamykam oczy, zatykam nos i uszy& nie chcę widzieć tej prostoty zła, która na każdym kroku mnie unicestwia. Staram się nie słuchać własnych destrukcyjnych myśli, ale nie potrafię stać się oszustem względem własnego serca. Nie potrafię, choć bardzo chciałabym zostawić wszystko w tyle, zapomnieć i móc być, pierwszy raz w życiu, tylko dla siebie.
|
|
|
|
1. Skrywam w sobie największy ból świata, bo czuję, że zgubiłam się w tłumie codzienności. Czuję się niespełniona, a wokół mnie wirują moje niekończące się pragnienia, własne pożądania i nieskazitelne przeczucie, że jestem tu sama. Moje serce wciąż jest jak zwiędły kwiat, który potrzebuje pielęgnacji. Jest jak wyschłe jezioro, jak niebo bez gwiazd, jest jak człowiek bez człowieka. Wie jak przeżyć, ale nie wie jak się odnaleźć. Zastygam w niepokoju, cały świat dla mnie zamarł w bezruchu. Już nie czuję nic. Nawet chyba nadzieja przestała mi towarzyszyć.
|
|
|
|
Nigdy w życiu nie doświadczyłam tak wielkiego spustoszenia. Nigdy w życiu nawet nie przypuszczałam, że każda minuta może nieść ze sobą wspomnienie utraconej miłości i obietnicę uczucia, którego nigdy nie zapomnę. Gubię się, a każda chwila daje mi do zrozumienia, że nie jestem już tym, kim byłam. Staram się stawiać małe, a zarazem rozsądne kroki. Staram się żyć, chociaż nie znam już własnego celu. Tonę w oceanie samotności, który pochłania każdą cząstkę mnie. Jestem jak samotny ptak, który leci donikąd, jak włóczęga, który nie ma się gdzie podziać. Jestem sama. Blask księżyca oświetla mi drogę, a ja nadal czuję tylko lęk. Mijają sekundy, godziny, dni i tygodnie. Przełykam samotność, wgłębi czując, że to jedyne na co mnie stać. Chyba muszę przestać wierzyć w to, że cierpienie ma swój kres. Miłość i przyzwyczajenie to nie przeciwność, to nie szczęście, a oliwa, którą dolewamy do tego kotła nienawiści. Chcę stąd uciec, nie wiem jednak czy na zawsze...
|
|
|
|
Dodaj komentarz