 |
|
kiedyś powiem Ci, jak trudno mi było udawać, że nic do Ciebie nie czuję, powiem Ci ile razy miałam ochotę rzucić się na Ciebie i zacząć bezwstydnie całować, opowiem Ci, jak puste były te wieczory, kiedy z utęsknieniem czekałam na wiadomość od Ciebie, opowiem Ci, jak cholernie zazdrosna byłam na imprezach, kiedy nawiązywałeś kontakt wzrokowy z tymi pustymi panienkami lecącymi za każdym facetem, opowiem Ci o tym, jak planowałam złamać Ci serce, powiem Ci, jak chciałam się Tobą zabawić, żebyś w końcu zrozumiał, że my, dziewczyny też mamy uczucia, opowiem Ci o tym, jak powoli zauroczenie Tobą przeistoczyło się nagle w kurewsko silną miłość… opowiem Ci, jak bezwstydnie masz mnie teraz w dupie.
|
|
|
|
skłamałabym powiedziawszy, że o nim nie myślę… myślę… czasami są takie dni kiedy jest w każdej godzinie, a takie godziny, kiedy jest w każdej minucie, ciągle zasypiam i budzę się z jego imieniem na moich ustach, często łapie się również na tym, że wypatruje jego twarz w ulicznym tłumie, ale wiem że to nie możliwe, żebym ją w nim znalazła, ale nie mogę się powstrzymać, to silniejsze ode mnie, ciągle przyciskam twarz do brudnej szyby i moje oczy nadal są wilgotne, kiedy 'przypadkiem' przejeżdżam obok miejsc, gdzie spędzaliśmy razem czas… najgorsze są drobiazgi, kiedy usłyszę piosenkę, której słuchaliśmy, kiedy ktoś wymówi tytuł filmu, o którym rozmawialiśmy, kiedy poczuję zapach perfum, w które ubierałam się na nasze spotkania, kiedy gdzieś usłyszę jego imię… ciągle bliskie i kochane.
|
|
|
|
zawsze masz szansę by zacząć wszystko jeszcze raz, by na nowo obudzić w sobie wiarę… przychodzi moment, kiedy stajesz, zaciągasz ręczny w swoim życiu, bierzesz głęboki oddech i uważnie czytasz drogowskazy - kolejne kierunki, znaki, drogi, którymi możesz podążyć… a w głębi coś pęka, bo jedyne, co wydaje się na tą chwilę właściwe to cofnięcie się, ruszenie wstecz - do tych uśmiechów, do każdej z tych rozmów, do obietnic, które nie zostały dopełnione, do słów, do jego głosu, dotyku, ciepła jego oddechu… stoisz ze wspomnieniem zapewnień, że zasługujesz na kogoś lepszego, podczas kiedy serce wali jak oszalałe o żebra wygłaszając swoje racje z przypomnieniem, że on był dla Ciebie wszystkim.
|
|
|
|
miłość bez wzajemności jest jak oglądanie ogniska w telewizji... możesz na to patrzeć, ale ciepła Ci nie da.
|
|
|
|
przeszklone oczy, szybsze bicie serca, powaga słów i jego dłoń tak silnie trzymająca moją... pamiętam tak doskonale tamten wieczór, jak lekko przepitym i drżącym głosem, bez omijania faktów wyjawiał swe uczucia, tak wiarygodnie obiecując siebie na wieczność.
|
|
|
|
nie mam już siły… jestem zmęczona, problemy mnie już wykańczają, czuje się taka bezsilna, słaba… każdy dzień przynosi nowe rozczarowania i zamiast iść na lepsze, to zmierza ku gorszemu, dławi mnie strach i nie wiem co dalej mam robić, tu nie ma dobrych rozwiązań, jednego dnia wszystko wyglądało tak pięknie, a w ciągu tygodnia wszystko przybrało czarne kolory i odechciało mi się żyć.
|
|
|
|
ile razy zdarzyło Ci się tańczyć i śpiewać przed lustrem, gdy nikt nie patrzy.? rozmawiać ze sobą w myślach mając kilka różnych zdań.? spojrzeć na zegarek, po czym spojrzeć jeszcze raz, bo nie zwróciłeś uwagi jaka była godzina.? mieć coś w ręce jednocześnie szukając tego.? powiedzieć ‘co’ i odpowiedzieć na pytanie zanim powtórzy je pytający.? założyć koszulkę na drugą stronę, ściągnąć i znowu założyć źle.? mówić do zwierząt z nadzieją, że Cię zrozumieją.? zasnąć wtedy, gdy zamierzasz nie spać i nie zasnąć, gdy jesteś niesamowicie śpiący.? tak… ludzie, to dziwne stworzenia.
|
|
|
|
rodzice mówią, że jestem niedojrzała, żebym głośno nie słuchała muzyki, bo na starość będę głucha, żebym nie siedziała na ziemi, bo w przyszłości będę chorować, mówią, żeby się ciepło ubierać, bo jak będę starsza, to będę mieć problemy ze zdrowiem, mówią, że nie powinnam wieczorami wychodzić z domu, bo przecież nigdy nie wiadomo co czeka za rogiem i w pochmurny dzień, mówią że powinnam zostać w domu, bo zmoknę i będę chora, bo nie warto w taką pogodę iść na rower, na spacer, ze znajomymi, ale ja się pytam, po jaką cholerę mam się tym martwić.? jaką mam gwarancje, że w ogóle dożyje tych dni, o których tak mówią.? zresztą… po co na starość będzie mi dobry słuch, wspaniałe zdrowie, co ja w tedy będę mogła zrobić.? czy nie lepiej mieć chociaż co wspominać.? wolę czerpać garściami póki jeszcze mogę… przestać wreszcie tak bardzo martwić się o jutro.
|
|
|
|
. pod pachę wziąć ulubioną książkę, wyrzucić kartę sim, wypisać się ze szkoły, zamieszkać w innym miejscu, zacząć od nowa, z czystym kontem.
|
|
|
|
każdy przedmiot w szkole kojarzy mi się z nim: na historii wspominam wszystkie wspólne chwile, na geografii zastanawiam się gdzie się teraz znajdujesz, na matematyce liczę procentowe prawdopodobieństwo, że znów będziemy razem, na biologii studiuję każdy element Twojego ciała, na fizyce liczę, jak szybko muszę iść, by na Ciebie wpaść, na językach obcych uczę się Twojego imienia w każdym możliwym języku... moje całe życie jest wypełnione Tobą i co… nadal uważasz, że mi przejdzie.?
|
|
|
|
wiesz jak smakują łzy zmieszane z tuszem.? zapijane whisky.? przesiąknięte dymem.? zagłuszane szlochem i głośnym biciem serca.? wiesz jak niewygodne jest łóżko w każdą bezsenną noc.? jak szybko kończą się chusteczki w nagłym ataku płaczu.? ile godzin bez przerwy można zatruwać płuca.? jak boli każde nacięcie żyletki.? jak łatwo pod powiekami wypala się czyjś obraz.? jak zimno potrafi być w samotnie spędzany jesienny wieczór na ławce w parku.? jak bardzo boli, gdy serce tłucze się o żebra, a tlenu do płuc dochodzi coraz mniej.? wiesz.? nie, Ty jesteś szczęśliwy i nie masz o tym pojęcia.
|
|
|
|
brakuje czasem słów, by mówić, jak smutno jest, gdy kogoś nie ma.
|
|
|
|
Dodaj komentarz