 |
datewithdeath.moblo.pl
Dziękuję
|
|
 |
|
Biegnąc na tramwaj zdążyłam wskoczyć w ostatnie drzwi, skasowałam bilet i rozglądałam się za wolnym miejscem, niestety żadnego nie było. Poczułam czyjś dotyk na ramieniu i szybko się odwróciłam. Ujrzałam średniego wzrostu bruneta o niebieskich oczach. 'Przepraszam, nie chciałem Cię przestraszyć, może chcesz usiąść, ja niedługo wysiadam' Próbując uspokoić oddech odpowiedziałam 'dzięki ale ja też nie jadę daleko'. Stał obok mnie w milczeniu kolejne 2 stacje, wysiadając obdarowałam go delikatnym uśmiechem, który odwzajemnił. Przesiadając się do autobusu założyłam mp3 i spoglądałam za szybę. Na następnym przystanku wśród czekających ludzi stał On. Wsiadając ujrzał wolne miejsce obok mnie i ruszył w moim kierunku. 'Szczęściarz ze mnie, myślałem, że już Cię nie zobaczę, a tu proszę'. 'Następnym razem możesz nie mieć tyle szczęścia.' Ujrzałam smutek w jego oczach, chwyciłam jego rękę i napisałam swój numer. 'Nie wiesz, że szczęściu można pomóc'. / gosia0511.
|
|
|
|
A gdy powiedziałam że mi zależy , uwierzyłeś . A w tym było tyle prawdy ile w dziwce skromności . // ejpatrzbrat
|
|
|
|
mogłabym Ci napisać, że mnie potrącił samochód, a Ty i tak byś napisał: aha."
|
|
|
|
Myślisz suko, że błyszczysz, chyba ilością pod tapetą pryszczy Tu nie chodzi o błysk, który zaraz przeminie, bo mój rap nigdy nie zginie. Będzie świecił blaskiem księżyca i słońca. On będzie wieczny do samego końca. W sumie to nie będzie końca, będzie trwać dłużej niż wszystkie galaktyki, bo wieczne w tym rapie są moje słowa i rytm tej muzyki. Nie potrzebna mi sława i chwała, bo hiphopowa kultura coś więcej mi dała. Dała mi wolność i siłę ducha. Nie chcesz to mnie nie słuchaj.
|
|
|
|
Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela...
|
|
|
|
i tylko spróbuj klepnąć mnie w tyłek , a tak ci przypier.dolę , że przeczujesz wiosnę , albo od razu cztery pory roku.
|
|
|
|
'przed ostatni. i ostatni. skończyłam.' - napisałam mu w wiadomości. zadzwonił do mnie. - o co Ci chodzi? czemu w ogóle do mnie piszesz? - odpowiedział z wyrzutem w głosie. - kilka minut temu wyrzuciłam do kosza ostatnie wodoodporne tusze do rzęs. przy moim łóżku nie ma żadnej mokrej od łez chusteczki. wiesz co to oznacza? nie wiesz. oznajmiam Ci, że teraz dla mnie znaczysz tyle co kilka lat temu. kiedy byłeś tylko moim kumplem. - odparłam dumnym głosem. zaśmiał się szyderczo. - przestałaś mnie kochać.. - syknął przez zęby. - tak, owszem. - odparłam wesołym tonem. warknął na mnie i rozłączył się. kretyn.
|
|
|
|
Miałeś tak kiedyś? Nie możesz zasnąć, trzymając w ręku telefon, ciągle odblokowując klawiaturę - a nuż, może jest sms, może nie było słychać dźwięku... Rano wstajesz półprzytomny, szukasz kogoś w tłumie ludzi, choć wiesz, że tam, go nie ma.. żyjesz nadzieją, że może.. może dziś, może właśnie w tym tłumie..że może.. Ach, miałeś tak? Bagatelizujesz wszystkie inne sprawy, tylko dla tej jednej, chociaż doskonale wiesz, że jest ona pozbawiona sensu.... Miałeś tak? No właśnie, nie miałeś tak, więc proszę, nie mów mi, że rozumiesz.
|
|
|
|
Będę taka jak chcesz. Będę należeć do Ciebie. Czy nigdy nie poczułeś, że jeśli dasz komuś odejść to Ty będziesz zgubiony, Ty nie będziesz wiedział dokąd pójść, Ty nie znajdziesz nikogo, kto zająłby to miejsce?
|
|
|
|
mam ochotę wybuchnąć niekontrolowanym śmiechem, kiedy wracam do domu i zaczynam analizować naszą relację. mijamy się pochłaniając się nawzajem wzorkiem. stając przed sobą, odwracamy spojrzenia kiedy tylko się spotkają. nie rozmawiamy ze sobą. wymieniamy się tylko porozumiewawczymi sygnałami. dotykamy się z każdą nadającą się okazją. tylko po to, aby poczuć siebie nawzajem. żadne z nas nie chce przyznać się, że nam zależy. wiesz co jest najzabawniejsze? że oboje doskonale wiemy, jak cholernie siebie pragniemy. wiesz co jest najgorsze? że czas, kiedy moglibyśmy być nawzajem szczęśliwy marnujemy na jakieś tanie gierki ze strachu przed upokorzeniem.
|
|
|
|
szłam parkiem uśmiechając się do osób siedzących na ławkach. wszyscy, z wyjątkiem jednego chłopaka, odwzajemniali uśmiech. był rozdarty. podeszłam bliżej. - przepraszam, mogę się dosiąść? - zagadnęłam cicho. - siadaj. ja już idę. - odparł oschle. - nie idź. chcę porozmawiać. - poprosiłam. popatrzył na mnie pytająco, ale nie poszedł. został. - nic nie rozumiecie! Ty też nic nie zrozumiesz! weźmiesz mnie za skończonego frajera. za kogoś kto bawi się uczuciami innych! a ja taki nie jestem. na prawdę.. - wykrzyczał. - co zrobiłeś? - zapytałam szeptem. - zostawiłem ją. pomimo tego, że ją kocham, zostawiłem. - odpowiedział ze łzami w oczach.
|
|
|
|
Dodaj komentarz