 |
czuubek_.moblo.pl
mam dość udawania i sztuczności... to straszne jak człowiek może się zmienić pod wpływem drugiego lub dla niego..
|
|
 |
|
mam dość udawania i sztuczności...
to straszne jak człowiek może się zmienić pod wpływem drugiego lub dla niego..
|
|
|
 |
[3] ` Zapisuj wszystko. Co jesz, jak trenujesz, jak się czujesz. Zrób sobie zdjęcie kiedy rozpoczniesz i zawieś na lustrze. "To osoba, którą nigdy nie będę." To początek, pożegnaj się z nim. Na tym zdjęciu zapisz swoją wagę, swój wzrost, wszystkie dane, procent tłuszczu...Zmierz wymiary swoich ramion, pasa, ud, zapisz to jakim byłeś. I gdy twoja walka stanie się naprawdę trudna, czujesz, że nie robisz żadnych postępów, wróć do swoich początków, znów sprawdź wymiary, a przekonasz się, że kurewsko warto! To niełatwa droga... Gdy będziesz mierzyć się ze strachem, ten strach albo Cię wzmocni, albo Cię zniszczy. Uwielbiam strach. Dlaczego? Każdy lęk skrywa osobę, którą chcesz się stać...Lęk jest czymś, co sam sobie narzucasz. To znaczy, że tak naprawdę nie istnieje. Jeśli możesz go stworzyć to możesz równie dobrze go zniszczyć. Jest niematerialny. Jeśli stawiacie mu czoła, zdacie sobie sprawę, że strach wcale nie jest taki wielki. A gdy już się z nim zmierzysz, dostaniesz olśnienia,
|
|
|
|
Zło bywa niebezpieczne,niekiedy nie poznasz jego granic.Tłum cię zlinczuje chociaż w myślach.
|
|
|
|
To nie tak,że jak nic nie mówię .to ze nie tęsknie czy mnie nie boli brak kontaktu z Tobą.To cisza, która powinna ci dać do myślenia
|
|
|
|
Jestem, lecz zupełnie nieobecna. To jak sen na jawie, przysłaniam realną rzeczywistość tą wyimaginowaną. To jak drugi, prywatny, zamknięty dla postronnych świat, idealny. Zabarykadowałam się w nim, nie mam najmniejszego zamiaru wychodzić do ludzi, tutaj czuję się niezwykle bezpieczna i nie pozwolę, by został zburzony przez ich szyderstwo. Nikogo już nie umiem wpuścić do swojego życia, naprawdę tacy, jak ja są skazani na samotność.
|
|
|
|
Chcę dać upust emocjom, chcę zwyczajnie się rozpłakać, ale po raz kolejny nie mogę. Czuję, jak oczy stają się wilgotne, zaczynają się szklić, zachodzą mocną, krwistą czerwienią, ale nie czuję tych kojących strużek na policzkach. Nie potrafię uronić nawet jednej łzy, czuję się jak potwór.
|
|
|
|
Zmaganie z problemem nie oznacza dla mnie walki, a ucieczkę, nie pobudza do zmian, a utwierdza w przekonaniu, że sytuacja jest na tyle beznadziejna, że moje starania pójdą na marne po raz kolejny i nie zmusza do przemyśleń, a do coraz większego użalania się nad sobą. To nie jest sposób, w jaki funkcjonuje człowiek normalny, a wrak. Bezwartościowy wycinek materii, zajmujący niepotrzebnie miejsce we wszechświecie, osobnik najsłabszy, skazany na pożarcie. Zamknij drzwi, załóż słuchawki, włącz muzykę jak najgłośniej i duś w sobie wszystko, to zawsze robiłaś najlepiej. Brak mi słów.
|
|
|
|
Niewytłumaczalny, dziwny ból przeszywa klatkę piersiową po raz kolejny, odbiera swobodny oddech, budzi lekką panikę. Nie znam przyczyny, nie umiem stwierdzić jasnego problemu, dokładnie zweryfikować źródła ani tego zatrzymać. Do dziś mam do siebie ogromny żal, gdyby nie moja postawa, wszystko potoczyłoby się całkiem innym torem i teraz czułabym się bezpieczna i, przede wszystkim, potrzebna. To bezradność, to ona zdusza każdą, nawet najmniejszą część wyniszczonego ciała, zabiera oddech,dusi. Zawodzę się, po raz kolejny. Przyzwyczajam się na nowo do tej ciszy, w pewnym sensie jest słodka, choć męczy. Mam ochotę na długi spacer, jak nigdy.
|
|
|
|
Jedna osoba a tyle zmnieniła w moim życiu.
Na dobre?
Tak.
Teraz jest lepiej.
Powoli zapominam o niektórych rzeczach.
|
|
|
|
Tęsknota boli.
To już z 3 lata.
Tak bardzo chciałabym żebyś napisał.
A zresztą jesteś już przeszłóścią.
|
|
|
|
Obiecaliśmy sobie dużo.
Ty ufałeś mi a ja ufałam Tobie.
Dziś nie istnieje dla Ciebie.
Mogę tęsknić i nienawidzić jednocześnie?
Czuje czasem pustkę.
Tak bardzo chałabym abyś napisał..
|
|
|
|
Dodaj komentarz