 |
blackpottage.moblo.pl
Popielaty świat za szybą... Niezmienny.
|
|
 |
|
Popielaty świat za szybą... Niezmienny.
|
|
|
|
Koniec z ciastami! Od nich się tylko tyje! Wcale nie osładzają życia!
|
|
|
|
Może w świecie wizji marzeń wszystko jest łatwiejsze? Tak! Ale tylko tu możesz dzielić się tym szczęściem!
|
|
|
|
Ona myśli, że jestem szczęśliwa! Bzdury. Jak można być szczęśliwym tracąc swój osobisty akumulator radości?
|
|
|
|
Może człowiek powinien żyć tylko do momentu, gdy poczuje, że zaraz ugrzęźnie w gównie po uszy. Bo życie to gówno. Oblepia i śmierdzi. Wóda tego nie zmyje, choć tak wam się wydaje.
|
|
|
|
Ja staram się żyć chwilą. Chwila tak łatwo nie zmienia się w ... no wiesz co!
|
|
|
|
Słowa wydobyte z kurzu... Czy może być coś bardziej nietrwałego. Wystarczy dmuchnąć i już odfruwają.
|
|
|
|
Kolory ognia. Na końcu popiół. Czemu mam go w ustach? I we włosach. I za paznokciami. Spłonęłam?
|
|
|
|
Rozpuść włosy , idź pod wiatr . Miej Go w dupie/hejpojara
|
|
|
|
Są ludzie, z którymi spotkałam się niby przypadkowo, na jeden dzień, nieraz na bardzo krótko. A przecież o to nie jest bez znaczenia. Nie ma chyba spotkań przypadkowych. One są świetnie reżyserowane. Każde z nich jest jakąś szansą, wołaniem. Jest światłem, jest oknem. W każdym spotkanym człowieku otwiera się dla nas nowy świat. Jakże nieraz ciekawy, fascynujący, piękny.
|
|
|
|
Serce wypełnia jakaś trudna do uchwycenia i opisania radość. Wypływa gdzieś z głębi mojego jestestwa. Jest czysta jak pogodny poranek wykąpany w rosach. Radość z tego, że jestem, że czuję, że myślę. Radość podstawowa, do której każda inna jest tylko dodatkiem, uzupełnieniem, przyprawą.
|
|
|
|
Żyję. Życie pulsuje we mnie łagodnym rytmem w cudownych przypływach i odpływach. Czuję ciepło swego ciała, siłę drzemiącą w mięśniach. Rozróżniam to, co miękkie, i to, co twarde, ostre lub gładkie.Widzę pokój w którym piszę, i krajobraz za oknem. Słyszę dalekie dudnienie pociągu i gwar głosów dziecięcych na podwórzu, przeplatany ćwierkaniem wróbli.
|
|
|
|
Dodaj komentarz