 |
|
Urok w tajemnicy polega na tym, ze czym bardziej powoli ją odkrywamy, coraz bardziej nas zaskakuje.
|
|
|
|
Pamiętasz jeszcze jak to jest kiedy wiatr bawi się beztrosko twoimi włosami? Biegniesz przed siebie nie bojąc się, że kiedy wrócisz nic z tego nie pozostanie. Czujesz jakbyś leciał nad polami, rzekami, górami, a tak naprawdę to tylko łąka. W życiu dorosłym już tego nie ma. Szukasz miłości i zrozumienia, którego nikt nie może ci dać. Taniec to lekarstwo, wtedy nie myślisz. Zatracasz się muzyce robiąc to o czym marzysz. Możesz być każdym.
|
|
|
|
Stwórzmy tutaj nasze anarchiczne niebo. Imaginujmy sobie sploty nader błogich słów. Poczujmy jak łączą nas ze sobą synonimiczne przeciwieństwa. Wykreujmy twory płynnych brzmień naszej rajskiej psychozy. Utońmy w licznych seansach chorych wyobrażeń. Osiądźmy na mieliznach umysłu. Bądźmy sobą. Obnażmy się. Zerwijmy z siebie łachmany wiecznego zakłamania. Niechaj milczenie rozleje się po naszych styranych przez rzeczywistość organizmach niczym najznamienitszy napój wyskokowy. Dajmy początek magnetycznej prawdzie. Upadnijmy.
|
|
|
|
Deszczowy krajobraz przypływem nagłym wyobraźni Nierealnie mnie dotknął łechcąc skrawki szarpanej jaźni Trującym myśli językiem kusząc przyjemnie Obudził to wszystko, ogniste, co tkwi na dnie, we mnie! I igra wciąż w brutalnym tangu, wiruje w tańcu morderczym Zanosząc się przy tym namiętnym śmiechem szaleńczym Z nadzieją co ją obojętność skrywa Cedzi uczucia, których obecność zdaje się prawdziwa.
|
|
|
|
Ileż przypadków miota ludzkim życiem! Los mniej się sroży na małych ludzi, a Bóg lżejsze ciosy wymierza w drobniejsze rzeczy; cicha kryjówka daje ludziom spokój, a mała chatka pozwala bezpiecznie dożyć sędziwego wieku.
|
|
|
|
Gdy motyl machnie skrzydłem, zmienia cały świat. Tworzy abstrakcję, która wydaje się często pozbawiona sensu, absurdalna. A jedna abstrakcja rządzi naszymi umysłami, kochamy ją. Toteż, mój motyl zatrzepotał skrzydłami i zmienił mój świat.
|
|
|
|
(Część druga) Potrzeba drugiego człowieka, który uratuje od rozpaczy. Potrzeba człowieka wiernego, który nie zdradzi nie odejdzie, nie opuści, nie zdarzy się czas próby, niepowodzeń, klęsk, katastrof życiowych, gdy wszyscy się odsuną, potępią, zapomną, który pocieszy, podeprze, poda rękę, pozwoli uwierzyć siebie, przyniesie nadzieję i radość. Bo miłość to bycie do dyspozycji, to gotowość do tego, by usłużyć, pomóc, przydać się, zaopiekować się. To chęć, by być potrzebnym. Czas jest zawsze tym egzaminatorem, przed którym nie ostanie się żadna złuda, zaślepienie.
|
|
|
|
(Część pierwsza) Wśród morza ewentualności: tego, co potrzebne, mniej potrzebne i zbyteczne, tego, co przyjemne, a pożyteczne, tego, co szkodliwe, bardziej szkodliwe, a smakowite, tego, co opłacalne, bardziej opłacalne, a krzywdzące drugiego człowieka, tego, co prawdziwe, mniej prawdziwe, kłamliwe, ale dające korzyści. Nie zgubić się w tym gąszczu ani nie rozstrzygać fałszywie. Nie zgubić się ani na chwilę, ani na miesiąc, ani na całe życie. Umieć wrócić, gdy się pobłądzi. Umieć odkryć błąd, przyznać się do tego, że się było nieuczciwym, brutalnym, egoistycznym, że się skrzywdziło drugiego człowieka. Potrzeba drugiego człowieka , który pomoże, ostrzeże, upomni w imię dobra, życzliwości.
|
|
|
|
Nikt nie potrafi kłamać, nikt nie potrafi niczego ukryć, jeśli patrzy komuś prosto w oczy. A każda kobieta posiadająca choć odrobinę wrażliwości potrafi czytać z oczu zakochanego mężczyzny. Nawet jeśli przejawy tej miłości bywają czasem absurdalne
|
|
|
|
Wmawiamy sobie z uporem, że dzień dzisiejszy podobny jest do wczorajszego i do tego, co ma dopiero nadejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez trudu odkrywa magiczną chwilę. Może być ona ukryta w tej porannej porze, kiedy przekręcamy klucz w zamku, w przestrzeni ciszy, która zapada po wieczerzy, w tysiącach i jednej rzeczy, które wydaja się nam takie same. Ten moment istnieje naprawdę, to chwila, w której spływa na nas cała siła gwiazd i pozwala nam czynić cuda. Tylko niekiedy szczęście bywa darem, najczęściej trzeba o nie walczyć. Magiczna chwila dnia pomaga nam dokonywać zmian, sprawia, iż ruszamy na poszukiwanie naszych marzeń. I choć przyjdzie nam cierpieć, choć pojawią się trudności, to wszystko jest jednak ulotne i nie pozostawi po sobie śladu, a z czasem będziemy mogli spojrzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.
|
|
|
|
Nie mogłabym zrobić ci tego i wyznać kim naprawdę jestem. Otóż to stanie się jasne, w momencie gdy pozwolisz mi do siebie dotrzeć. Wtedy ja, otwarta, napity twoją osobowością pozwolę ci wejść do swojego świata, uchylę żelazne wrota do własnego umysłu, zrobię wszystko byś był wniebowzięty.
|
|
|
|
Jestem jak orgazm. Chwilowy, przyjemny, zakuwający w kajdany pożądania nawet najmniejsze części rozognionego ciała. Zaśpiewam ci mój hymn, a ty uwiedziona samym faktem mojej obecności zatańczysz mi. Każdą świecę twoich niedokonanych pragnień rozpalę zapałką spełnienia. Będziesz moją księżniczką, królową mych własnych pasji. Przejdziesz przez rzeki naiwnej niepewności, przedrzesz się przez ściany nieśmiałości, dotrzesz do mnie! I wtem zaznasz uczucia, którego zwyczajnie nikt inny nie potrafił ci dać. Poczujesz się zadowolona.
|
|
|
|
Dodaj komentarz