 |
|
nie czekałam na to, nie byłam przygotowana. ale tak pięknie jest móc o kimś myśleć przed snem.
|
|
 |
|
Kevin utne ci ogon i cie wysterylizuje !
|
|
 |
|
Tyle smutnych ludzi, tylu błąka się po tym lesie. Jedni świecą sobie latarkami w oczy udając, że wszystko mają, inni krążą jak wilki, zdziczali od ucieczki przed bólem. Idę i jem gorzkie owoce, czasem przysiądę i posłucham, czasem rozbawię, samemu dławiąc się od goryczy, a czasem zapomnę, że to las, że jest ciemno, że owoce były trujące.
|
|
 |
|
najgorsze są momenty tej pieprzonej nadziei, która szepcze ci do ucha, że nie wszystko stracone, a on tak naprawdę kocha tylko ciebie. wtedy przestajesz zwracać uwagę na to, co dzieje się wokół ciebie i znowu traktujesz go jak swoje powietrze. nie docierają już do ciebie żadne słowa, żadne tłumaczenia innych ludzi. jesteś tylko ty, on, i twoja chora, wyimaginowana miłość. a potem, jak za działaniem czarodziejskiej różdżki, wszystko do ciebie wraca, ta cała pieprzona nadzieja gdzieś odchodzi i nagle okazuje się, że to powietrze cię dusi, powoli zabija od środka, a ty czujesz się jeszcze bardziej żałosna, niż na początku.
|
|
|
|
najbardziej lubiła, gdy po wszystkim zostawał na niej jego zapach. jego nie było już dawno... wyłapywała wtedy woń jego ciała na swojej skórze i przypominała sobie ścieżki jego dłoni, zawiłe szlaki jego ust. tęsknota nie była bolesna, raczej słodka. wiedziała, że wróci, że znów oplecie sobą jej drżące ciało, zostawiając na niej część siebie. wspomnienie gestu, dreszcz spojrzenia... to wszystko, co składa się na mężczyznę.
|
|
|
|
zaczynam nowy rozdział życia. szczerze? spierdalam przed starym.
|
|
|
|
gdyby wyciągnąć jakiś sens z moich wpisów i zrobić z nimi coś konkretnego, byłaby całkiem niezła opowieść.
|
|
|
|
- jesteś w domu czy już idziesz? - no.
|
|
|
|
![teksty [427]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
