|
Tyle szczęścia straciłam przez swoją głupotę... Tyle osób, których praktycznie już ze mną nie ma, minęło dużo rzeczy, które miały być wieczne... Patrząc na to uświadomiłam sobie ile szczęścia przeciekło mi przez palce, ile zmarnowanych szans było, zastanawiam się, czy tak po prostu musiało być czy był to mój dobrowolny wybór, zawsze mówiłam, że nie żałuję niczego, że cieszę się jak przetoczyło mi się życie, nie narzekałam, chociaż bajką to nie jest, z perspektywy lat widzę, że chciałabym posiadać wehikuł czasu, to byłby cud, cofnęłabym się do chwili, gdy jeszcze nie stawiałam swoich pierwszych kroków, może udałoby mi się poskromić to cale zło, którym się karmie aż do dziś, to wszystko jest w mojej głowie, to zło zmienia swoją postać, problemy narastają do granic możliwości.
|
Dodaj komentarz
