|
Postanowiłam sobie, że jak będe mieć to 18 lat i będę już sama mogła decydować, to rzucę wszystkie te tabletki. Już widzę, że długo tak nie pociągnę. Boli mnie ząb. Jak przestanie, to boli mnie noga. ręka. brzuch. Ucho. Co chwilę coś innego. Bólem cholernie nie do zniesienia. Jakby jakaś wewnętrzna orkiestra wołała "no weź, weź!".
A przecież chciałam się bardziej nie zamulać tym.
Hmm, pocierpię, aż skończę swój drugi dramat. Tylko z pisania w stanie ze tak powiem "czystym" czerpię szaleńczą satysfakcję. A przecież nawet nie zamierzam pewnie nikomu tego pokazać. Chyba, że za 10 lat. Bo komu ja zaufam?
To jest takie głupie, ale ja od urodzenia żyję z przeświadczeniem, że albo umrę młodo, albo będę mieć nudne życie. Tego drugiego się boję, bo to by była porażka. Co do pierwszego - nie ilość, a jakość się liczy. Dlatego czerpię z wszystkiego wiadrami. Mam nigdy nie zaspokajającą się potrzebę wiecznej nowości.
|
Dodaj komentarz
