|
CZ.1.Zniszczyłeś mnie, zraniłeś, potłukłeś moje serce. Sprawiłeś, że na świecie nie było niczego innego oprócz cierpienia i łez. Zostawiłeś mnie tu samą i pozwoliłeś abym spadła na samo dno. Odszedłeś i zabrałeś jakąś cząstkę mnie. Swoim odejściem zmieniłeś zupełnie wszystko, życie nie było już takie jak dawniej. Uciekałam od samej siebie, próbowałam znaleźć inny sposób aby tylko jakoś trwać. Każdego dnia marniałam, ale to nic. To zupełnie nic takiego. Ja przeżyłam ból pękającego serca i nocne koszmary, łzy i depresję, samotność i tęsknotę. Dałam radę, widzisz to? Nauczyłam się funkcjonować z wszystkimi ranami jakie pozostały mi po naszej miłości. Uporządkowałam wiele myśli. Przebyłam długą i dosyć kosztowną drogę, aby dziś stanąć w tym miejscu. Traciłam przyjaciół i próbowałam ich odzyskać. Szukałam ukojenia w innych ramionach, a później je odrzucałam. Zmieniałam się każdego dnia. Zmieniałam swoje podejście do ludzi i świata. I zawsze czekałam na Ciebie.
|
Dodaj komentarz
he.is.my.hope:
To zupełnie normalne, że zastanawiasz sie czy warto, też to robie. Ale skoro nadal nie potrafimy życ bez tych naszych głuptasow, pomimo tego co zrobili, co dalej robia- to moze warto sprobowac, nie odpuszczac. Tzn. Zrobic wszystko, co w naszej mocy, poczekac jeszcze troche, byc w jakis sposob obecna w ich zyciu i przyjmowac tyle ile sa w stanie nam od siebie dac. Moze cos w nich dojrzeje, sprawi, ze beda pewni nas i swoich uczuc, a jesli nawet nie - to tak jak piszesz, bedziiemy żałowac, ze Bog nie pozwolil nam byc czescia ich zycia. Alee poki jest cien szansy, warto jeszcze troche poczekac. Chyba damy rade?
