|
-i po co Ty sie uczysz?i tak zdasz-powiedział próbując zagłuszyć ciszę panującą w pokoju-aj weź mnie nie wkurzaj-odparłam lekko poddenerwowana.Podszedł i wyrywając mi zeszyt zaczął się śmiać. -głupoty piszesz,ja bym to zrobił lepiej.-tak się składa że o pomoc Cie nie prosze-syknęłam.-weź może wyjdź,ciepło a Ty tu siedzisz i jeszcze mnie denerwujesz-dodałam.-masz przed sobą mężczyzne swojego życia i wmawiasz mi że wolisz się uczyć niż go pocałować?-szepnął po czym kusząco na mnie spojrzał.-owszem-odrzekłam.udał obrażonego idąc w stronę drzwi.Jednocześnie spojrzeliśmy na siebie.Znów uśmiechnął się do mnie w ten niesamowity sposób.Nie musieliśmy już nic mówić.Szybko pokonaliśmy dzielącą nas odległość i wpadliśmy sobie w ramiona.Pamiętam jego ciepły oddech na mojej szyi i chłodne dłonie..-zrozum że w tym skurwielu jest koleś o wielkim sercu które na zawsze już oddał Tobie-uświadomił mi-już nic więcej nie mówmy - dodał po czym zatraciliśmy się w uroku chwili która mogłaby trwać wiecznie.
|
Dodaj komentarz
schizzy:
jest wena są i wpisy :)
