|
Czasem tak już jest, że wystarczy jedno spojrzenie i nagle ogarnia cię uczucie bliżej nieopisane... Coś jak wtedy, gdy idziesz po schodach i nie trafiasz na stopień. Albo gdy wiesz, że właśnie dzieje się coś, co niewyobrażalnie wpływa na twoje dalsze losy. Albo gdy po tysiącu słów niewypowiedzianych, niepomyślanych nawet, po tysiącach czynów i rozmów, które się nie odbyły, przychodzi moment opanowania, i nagle wiesz już wszystko, i tylko nie możesz uwierzyć, jaki byłeś głupi. Coś właśnie takiego spotkało tych dwoje ludzi, którzy w tej chwili siedzieli razem w autobusie i zajęci byli wyłącznie sobą. Dwoje ludzi tak bardzo różnych od siebie, że aż paradoksalnie identycznych. Szczęśliwi jak nigdy wcześniej i z sercami pełnymi nadziei.
|
Dodaj komentarz
