|
Wtedy wyobrażała sobie, że siedzi razem z nim. Żałosne nie ? A wiecie, że jak przechodziła obok niego odwracała wzrok byleby na niego nie patrzeć. Bo każde spojrzenie w jego oczy było powodem by nadal go kochać. Moja Księżniczka kochała go stale za mocno. Czasem uśmiechał się do niej, a ona potem przypominała sobie ten uśmiech zawsze przed snem z nadzieją, że jej się przyśni. Przyjaciółka nie mogła patrzeć jak Księżniczka cierpi. Zabrała więc ją na bal z nadzieją, że pozna kogoś wartego jej miłości. I wiecie co się stało dalej ? Otóż moja Księżniczka długo nie musiała szukać, bo spośród tysiąca kandydatów zobaczyła ukochanego. Jej oczy napełniły się łzami, serce zabiło mocniej. Chciała uciec jak Kopciuszek. Jednak przyjaciółka powstrzymała moją Księżniczkę. Została...udawała obojętą, udawała, że się świetnie bawi bez niego. Jednak serce mówiło coś zupełnie innego. Miało ochote wykrzyczeć mu wszytsko. Książe zbliżył się do Księżniczki i szepnął coś do ucha. part 3
|
Dodaj komentarz
