|
Najpierw nabałaganiłeś mi w życiu. A teraz co?po prostu to kończysz, umywając ręce. Jakby to co było między nami nic...NIC dla Ciebie nie znaczyło. Chwile spędzone wspólnie. Fakt były to chwile krótkie, ale zapadną mi głęboko w pamięci. Nie ma sensu to dłużej ciągnąć-mówiłeś i wtedy zachciało mi się płakać. Moja podświadomość pełna pozytywnej nadziei, znowu mnie zawiodła. Zaufałam mu...teraz czuję się zawiedziona. Bo z dnia na dzień od naszego pierwszego pocałunku stawałeś mi się coraz bliższy. A teraz miałam o tym wszystkim zapomnieć?Niby jak?Nie byłam w stanie z tobą rozmawiać mijać cię na korytarzu, ale musiałam w sobie to przełamać i jak najszybciej zapomnieć. Ale czy zapomnienie na chwilę ma sens?Zostałam sama, kolejny raz. Było mi smutno, ciężko, bo ciężko jest żyć, gdy wszystko uwięzione jest w Jego oczach-tak niebieskich, w które mogłam się wpatrywać godzinami...
|
Dodaj komentarz
