|
wracałam wykończona szkołą do domu , z myślą co zrobić na obiad, i jak szybko ogarnąć mieszkanie. przechodząc koło parkingu zobaczyłam identyczna auto, jak Twoje. 'taa' - pomyślałam, sprawdzając rejestracje. zdziwiona szłam dalej przed siebie. nie myliłam się - to byłeś Ty. siedziałeś na schodach ze spuszczoną głową. obok Ciebie leżała róża. podeszłam obojętnie z pytaniem:' co Ty tu robisz?godzinę temu miałeś wykłady'. ' nie ważne. kocham Cię, przepraszam' - powiedział, patrząc błagalnie. ominęłam Go przechodząc do góry po schodach. 'zastanów się czego Ty chcesz' - odparłam. 'chcę Ciebie , być przy Tobie . wiesz przecież' - powiedział zdecydowanie. spojrzałam na Niego po czym powiedziałam ze łzami w oczach: ' nie ufam Ci już , ani trochę. przepraszam', po czym weszłam do domu zamykając drzwi. odwrócił się i odszedł, ja osunęłam się na ziemię i opierając się o drzwi gryzłam z bólu wargi, zaciskając dłonie w pięść i rycząc jak dziecko.
|
Dodaj komentarz
