|
Na wixie poznałam chłopaka. Zatańczyliśmy. W sumie nie wiem jak to się stało. Jeden taniec, myślałam, że na nim się zakończy, potem drugi, trzeci… Ciągle przysuwał mnie do siebie. Przy szybkim rytmie piosenki byliśmy my. Przytuleni. Oparł głowę na moim ramieniu, ja swoją na jego. Czułam taką bliskość, nienaganną ulgę, nie tęskniłam. W tamtej chwili liczyły się tylko nasze sykające się policzki. Stwierdził, że moje ‘Ago’ jest tak specyficzne, że na pewno zapamięta… przytulał coraz mocniej. Kiedy wychodził z imprezy stałam na dworze. Podszedł. Przytulił mnie, ale nie tak normalnie, z tak wielką siłą, tak mocno, tak długo. Stalibyśmy tak dalej, gdyby jego kolega nie upomniał go, że wychodzą. Już odchodził, widziałam tył jego pleców, wtedy się odwrócił, pocałował mnie w policzek. Ale nie tak zwyczajnie. Tak dłużej, czułam go całego, od zarostu na policzku, po sznurówki butów. Nie czułam pustki, tylko bliskość… Nurtuje mnie pytanie, czy będę miała jeszcze okazje z nim zatańczyć?
|
Dodaj komentarz
