|
Powoli zamykam oczy, i tak bardzo ładnie prosze Boga, tak bardzo ładnie prosze, żebys przyśnił mi sie chociaż tej nocy .. Tak, że pewnie sam Bóg mnie już klnie.. Mozliwe, że własnie to jest powodem braku humoru kolejnego ranka, bo znów nic mi sie nie sniło. Zawiedziona? Chyba i tak wiedziałam,że nic nie bedzie z mojego proszenia. Tak czy siak, znów kolejny ranek pusty, znów przecieram oczy z nadziją, że zmyje te kolory szarości.. ale coz.. Nie tym razem.. I raczej nie predko znów ujrzę różowy. Kapcie, szafa, lazienka, drzwi, szkola.. Dom. Raczej drzwi w domu, to juz chyba jakiś mój nawyk ... Codziennie po powrocie stoje i patrze. Patrze na te przeklęte drzwi. Co myśle? zaciagając się, wdycham powoli trucizne do płuc, po czym gasze papierosa.. A mysli nie daja mi spokoju, że dziś znów bede prosiła Boga, o sen o Tobie.. A rano znow obudzi mnie rozczarowanie. I potem zaraz zaczynam mysleć, czy chce w ogole przestac to robic. Bo coraz bardziej czuje, że tylko to mi zostało po Tobie. CDN
|
Dodaj komentarz
