|
kiedyś o mnie zapomnisz, tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa albo tak
jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. zapomnisz jaki ból był wmieszany z pierwiastkami
szczęścia i jak przyśpieszał oddech. zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. wszystko uleci
z Ciebie, jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę. i okaże się, że scenarzysta który
to wszystko poskładał w swojej malutkiej główce, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł
w parku z butelką taniego wina w ręku. Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię, oddasz serce w
depozyt komuś innemu, komuś lepszemu. szczęście wypełni Cię po brzegi, od paznokci u stóp, do
końcówek rzęs. życzę Ci tego, wiesz. i będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach
każdego pojedynczego ranka, ale nic nie będzie takie samo jak nasza samotność we dwójkę,
JAK NASZE BYCIE RAZEM OSOBNO.
|
Dodaj komentarz
