|
tęsknota za nim prawie fizyczna, czuję każdy milimetr swojej skóry, która aż boli, czuję ten głód, kiedy wszystko dałabym za to, żeby móc objąć go,
to są te sekundy, których nie oddałabym za nic, których brakuje mi najbardziej. a przecież też taka świadomość jak drzazga gdzieś w środku, że nie da się
dawać komuś, kto niczego nie chce, że na siłę nigdy nic. bo to nie działa. nigdy nie działa. nagle budzisz się pewnego dnia i dociera do ciebie, że dajesz
za dużo, że dajesz niepotrzebnie, że dajesz w kosmos i nie dostajesz nic w zamian. bo nie można nic za kogoś. zamiast kogoś. to złudzenie, że można
za dwoje. nie. nie można.
|
Dodaj komentarz
