|
`.. Gdy jezioro muska ciepłe stopy słońca, kiedy wiatr kołdry snów układa z chmur, gdy zasypia dzień ale jeszcze nie do końca w ciszy słychać już owadów nocny huk. Gdy natury obraz ginie gdzieś w szarościach, tafla wody płomykami jeszcze skrzy. Wtedy staje się jak obraz ten ulotny, a w mej głowie widzę szczęście tak to My. Zaplątani w sieci uczuć jak motyle, jak babiego lata delikatny puch. Mamy siebie mamy wieczność bez miar uczuć. Tak już będzie nikt nie zmieni tego już. W takich chwilach wszystko biegnie bardzo szybko. Będzie życia nie widzimy jasnych chwil. kiedy błysk w jeziorze nie był złotą rybką. Czas obudzić się nawet jeśli budzik znikł.. `
|
Dodaj komentarz
