|
pamiętam jak opowiadałeś mi o sobie. większą część twoich opowieści zajmowałam ja. można powiedzieć że znaliśmy się od zawsze. jak to ująłeś -kiedy spytałam czemu każde wspomnienie zawiera mnie -byłam tą jedyną. uwielbiałam słuchać o twojej miłości do mnie. była jedyną realną rzeczą w całym moim życiu. wierzyłam że zawsze będziemy razem. niestety przeliczyłam się. nie trwało to nawet w połowie tak długo jak bym tego pragnęła. zarzekałeś się że mnie nigdy nie opuścisz. wierzyłam w to ponieważ znaczyłeś dla mnie więcej niż mogłeś to sobie wyobrazić. więc kiedy któregoś deszczowego dnia dostałam telegram powiadamiający mnie o twojej śmierci, załamałam się zupełnie. nie spałam, nie jadłam, nie piłam przez cały miesiąc. był to mój sposób na żałobę po twojej śmierci. przez ten miesiąc myślałam o tym czemu poznaliśmy się tak późno. czemu mieliśmy dla siebie tylko 19 lat, 6 miesięcy, 3 dni, 9 godzin, 29 minut i 8 sekund? po miesiącu znalazłam odpowiedź na to pytanie: ponieważ bóg jest skąpy.
|
Dodaj komentarz
