|
Siedzę, pije kawę i myślę. Widziałam Go dziś. Widziałam. Powoli otrząsam się.
Rozmyślałam. Dużo. Doszłam do wniosku, że mogę a nawet muszę o NAS zawalczyć, o NASZĄ miłość. Nie wiem jeszcze jak, ale zawalczę. Widząc Go, po raz kolejny uświadomiłam sobie, że jest moim całym światem. Nie mogę tego stracić. A co jeśli nie uda mi się ? Nic. Po prostu nic. Chyba nie da się bardziej już cierpieć. Nie mogę mieć już chyba bardziej złamanego serca. Może stracę tą ostatnią iskierkę nadziei, która nadal we mnie tkwi? Może całkowicie zagubię się? Może całkowicie przestanę wierzyć w miłość i nie pokocham już nigdy więcej? Nie wiem. Jedynie co wiem to to, że Go kocham i cała reszta nie ma dla mnie znaczenia. To głupie, że kocham mężczyznę, który doprowadził mnie do takiego stanu, ale miłość podobno jest ślepa. Pragnę iść przez życie właśnie z Nim. Ramię w ramię. Pragnę przeżywać z Nim wzloty i upadki. Być z nim w szczęściu i nieszczęściu. Iść z Nim do końca życia i jeszcze dłużej. Kochać na zawsze.
|
Dodaj komentarz
