|
Minęły dwa miesiące, dwa miesiące płaczu. Próśb, modlitw do Boga i tego żalu. Bo tak bardzo cierpiała oglądając nawet zdjęcie, do niego przytulona chciała poczuć go jeszcze. W małych butelkach, które klimat psuły, na pułkach pozostały jeszcze jego perfumy. I nie chciała ich wyrzucać bo chciała go mieć blisko. Został tylko zapach po nim dla niej to wszystko. Pragnęła dni zawrócić, spojrzeć chociaż na Niego, po prostu się przytulić i zapytać dlaczego. Czemu mnie zostawiłeś? Dobrze wiedziałeś, że będę tęsknić, nie mieliśmy tego w planie. Co z naszym życiem, odpowiedz mi. Gdzie nasze plany i wspólne My? Po tej krótkiej chwili nagle się rozpłakała, wyjęła pamiętnik i tak w nim napisała: Ja nie mogę żyć już bez Ciebie kochanie,nadal cierpię i płaczę wciąż. Proszę Boga by móc Cię zobaczyć, bo to nie był nasz błąd... - Zrozum kochanie ja wciąż jestem blisko, jestem aniołem Twym.Ty mnie nie widzisz lecz ja widzę wszystko, Twój uśmiech i Twoje łzy. ; ((( Tęskniee ;(((((((( !
|
Dodaj komentarz
